Barıştan kaçış yok

Herkesin 30 yıldır beklediği tarihî çağrı geldi: "Silahları bırakın."

 

Beklerdim ki Türkiye baştan ayağa neşeye gark olsun, futbol galibiyetlerinin ardından yapılan sevinç gösterilerinden daha fazlası yapılsın. Halaylar, horonlar, zılgıtlar çekilsin, havai fişekler atılsın.

 

Fakat ne gezer, her fırsatta "barış"tan söz edenler suspus olmuş. Âdeta "gökyüzüne bakarak ıslık çalıyorlar. "

"Barış mı, çağrı mı, ne barışı, ne çağrısı? Biri bişey mi dedi?" havasındalar.

 

İkili oynamaya alışmış olanlar, kandan beslenmekten başka çıkar yolu olmayanlar ve sadece "tökezlemiş Türkiye" görmek isteyenler ne diyeceklerini şaşırmış vaziyetteler. Çözüm sürecinin bu aşamaya geleceğine geçekten inanmıyorlardı.

 

Açık konuşalım, bu acı savaşın bitmesini cân-u gönülden isteyen büyük çoğunluk da beklemiyordu. Hayal gibi geliyordu. Ve bugün hayal gerçek oldu.

 

MHP'nin iddia ettiği gibi "sözde" bile olsa, sahte bile olsa, PKK'nın silah bırakacağını ilân etmesi şüphesiz olağanüstü ve tarihî bir gelişmedir.

 

Ve geri dönülmez bir dönüm noktasıdır. Artık buradan geriye dönüş beklemek muhaldir, anlamsız ve imkânsızdır. Barışı isteyenler için de istemeyenler için de.

 

Artık barıştan geriye dönüş yok. Kürt kardeşlerimiz barışın tadını aldı bir kere.

 

Huzurun tadını, gece ailesiyle sokağa çıkabilmenin tadını, dağlarda "kurşun yeme korkusu taşımadan" dolaşabilmenin tadını, şehrinde turist görebilmenin tadını.

Ve en önemlisi devlet tarafından adam yerine konulmanın, normal vatandaş kabul edilmenin tadını.

 

Sadece Kürtler mi, Türkler de gördü düşmanın dışarıda olduğunu, Kürt kardeşlerimizin bizden farksız olduğunu. Ve aldılar, vatanın diğer yarısının gerçek tadını, kardeşlik kokusunu.

 

Bu saatten sonra kim ne derse desin, bu yoldan geriye dönüş yok. Öcalan istese de istemese de, Kandil istese de istemese de, 

HDP istese de istemese de...

Ve MHP istemese de, inşallah kıyamete kadar bozulmayacak barış mevsimi başlamıştır. 

 

Sabırla, anlayışla... Ve elbette Allah'ın izniyle, yardımıyla...