İNKIRÂZ

Batı tayyâresi hızla yere çakılıyor. Kapasitesizlik garbı esîr aldı. İki yüz elli senedir dünyayı idâre eden kibir âbideleri boğazına kadar batağın içinde. Ya’nî tümör son safhasında. Başka bir ifâde ile artık geri dönüş imkân ve ihtimâli yok. Şansölyesiyle, kraliçesiyle, kovboyuyla bütün batı toprağın altına giriyor.  Günlük hâdiselere takılıp kalanlar bunu göremez. New York’un gökdelenlerine meftûn olanlar sokaklarında yalın ayak başıkabak dolaşanları fark edemez.

 

Garba aval aval bakanlar şarka dönüp maval okur. Aşağılık hissinin dibini buldukları için gönüllü olarak köledirler. Bir değil bin davul çalsanız uyanmazlar. Tanzîmât’dan ve bilhassa Cumhûriyyet’den beri yaşadıklarımız bunun isbâtı. Nice velî vâz u nasîhat etdi, nice âlim kürsîlerde haykırdı, nice mütefekkir gecesini gündüzüne katdı fakat bunlar değişmedi. Nesilleri de aynı yolda. Züppe dedelerinin süflî alışkanlığından vazgeçemiyorlar. Bir farkla. Onlar cümlelerinin içine Fransızca kelimeleri yedirince mutlu olurlardı. Bunlar ise aynı vazîfeyi İngilizceye yüklemiş durumdalar. Ne bitmez kompleksmiş!

 

Reşid Paşa’ya medeniyyet resûlü diyen Şinâsi’yi unutmadık. Batıyı ve batıcıları putlaşdıran Ziya Gökalp’i unutmadık. Milletimizi medenîleşdirmek için Avrupa’dan damızlık erkek getirmek kasdındaki Abdullah Cevdet’i unutmadık. Bunların ve sulbünün martavallarına karnımız tok.

 

Üçüncü dünya ülkeleri Amerika’ya mikrop ihrâc etdi. Kovboylar bir müddetden beri karpuz gibi ortadan ikiye bölünmüş durumda. CIA ve Pentagon tasnîfi çok açıklayıcı değil. Yahudi İngiliz ittifâkı devâm ediyor. Karşı cebhede Hıristiyan Amerikalılar var. Kimin gâlib geleceği konusunda tahmîn yürütebiliriz. Ne var ki bunu yapmayacağız. Çünki hangi kanat kazanırsa kazansın garb bir daha ayağa kalkamayacak! Birinci grubun her şeyi ele alması büyük sosyal çalkantıları berâberinde getirecek. Büyük anafor onları da dibe çekecek. Tabansız oluşları bu gidişi hızlandıracak. Kendilerini saklayamazlar. Şu anda bile deşifre olmuş vaz’iyyetdeler. Öyle bir gelişmede deşifre değil açık hedef olurlar. Tutunabilmeleri söz konusu olamaz. İkinci grubun galebesi ise para kalkanını berhevâ edecek. Dikkat ederseniz “berhevâ edecek” diyoruz, “devre dışı bırakacak” demiyoruz. Zîrâ kalkan varlık sebebini kaybedecek!

 

Latin Amerika bu misyonu deruhde edemeyecek derecede tecrübesiz. Üstelik onlar da çok sıkıntı çekdi. Ma’lûm eşkıyâ onları da sömürdü. Kanlarını emdi. Brezilya’daki gelişmeler bunun son misâli. Haydutlar koca ülkeyi yeniden zincire vurdu. Lâkin halk bunu yutmaz. Bu ülkenin 28 Şubatı bakalım kaç sene sürecek?

 

Avrupa’dan bir şey beklenebilir mi?

 

Bu soruyu sormak için çok saf olmak lâzım. İngiltere’nin ayrılmasını bile telâfî edemediler. İktisâdî telâfîden bahsetmiyoruz. Psikolojileri yıkıldı. Neredeyse oturup ağlayacaklar. Belki bunu da yapıyorlar. Yapmıyorlarsa yıkılmadıklarından değil nebâtî hayâta girdiklerindendir. Oturup ağlayacak tâkatlerinin dahi kalmadığına işâret eder.