Ömer Ekinci

Görünmezlik pelerinimi takıp Cezayir soyunma odasında aldım soluğu maç öncesi. Halilhodzic'e çaktırmadan taktikler verdim takıma, Slimani'yi alnından öptüm, şaşırdı çocukcağız...

1982'deki o iğrenç anlaşmalı maçın hesap günü 30 Haziran... Evet Almanya-Cezayir eşleşti...

Bu Belçika şaşırtıyor insanı; oynamıyor gibi yapıyor ama çok kurnaz oynuyor. Sürpriz gelir mi acaba...

Yıllardır 'siyah-beyaz' diye bağırırdı tribünler; ne zaman ki 'siyah siyah' tezahüratları yükseldi tüylerim diken diken oldu...

Avni Aker'de sahaya yağan yabancı maddeler futbolun güzelliklerini aldı götürdü. Trabzonspor taraftarları diş biledikleri F.Bahçe'nin hanesine üç puanı yazdırdı

Trabzon o kadar isteksizdi ki Konya'da. Juve'nin yol açtığı moral örselenme bu kadar mı etkiler bir takımı...

Trabzonspor'un genlerinde baskı var, coşkulu futbol var, dengeli saldırmak var. Taraftar da bunu ister. Akçay hoca bunu yapmadığı için gitti.

Bakmayın Hollanda'nın dünya çapında ayaklarına... Bilimsel, teknik, taktik bütün hazırlıkları yerle bir edecek ruhu yakalarız biz...

EURO 92'de apar topar kumsallardan toplanarak turnuvaya getirilen Danimarka'ya finalde kaybetmişdi Almanlar. İyi bir fatura ödetme vaktiydi Panzerler için.

Geçen hafta Sivas felaketi yaşamışsın... Simpson, İsaac, Makukula, Dixon gibi süper ayakların yok... Üstelik Şota'nın şatosuna misafir olmuşsun... Ki Kayseri bu sezon evinde hiç yenilmedi...

Milenyumun başında, ekonomik açıdan, Niagara Şelalesi'nden düşmenin eşiğine gelmiş, çürük çarık kayığı andıran ülke ekonomimizi, 4,5 yılda küresel dalgaları yarıp geçen transatlantiğe çevirenler, birkaç hece vezninin diyetini demir parmaklıklar arkasında ödeyenler değil miydi? Onlara o gücü veren ilham neydi? Yoksa hapisten çıkıp Mısır'a sultan olan Yusuf peygamber mi?

Aşağıdaki yazıda göreceğiniz (M) harfi "Motivatör'den İmparator'a" başlıklı en son yazımızdaki Fatih Terim'e yaptığımız tavsiyeleri içeriyor. Bu yazıyı okuyamayanlar www.turkiyegazetesi.com sitesinden bulabilir. (F.T.)

Napolyon bir savaştaki hezimetin sebeplerini araştırmak için kurmaylarını karargâha toplamış. "Söyleyin" demiş, "Niye bu bozgunu yaşadık?" Komutanlar, "40 sebebimiz var" demişler; "Birincisi barutumuz bitti..." Napolyon, "Tamam" demiş "Gerisini saymayın." Ve kimsenin beklemediği bir karar almış: - Yarın şafakla birlikte taarruza geçeceğiz.

Korkunun sınırı nedir? Size bugüne kadar gereksiz korkulara kapılmamanın önemini ifade etmeye çalıştık. Bunun başarınızı olumsuz etkileyeceğini, kabiliyetinizi daraltacağını belirttik. İyi de hiç mi korkmayacağız? Hayır! Hiç öyle şey olur mu? Korku öyle güzel bir duygudur ki; bu duygu olmasaydı insanlığın nesli tükenebilirdi. Elini yılanın deliğine sokmak ve ben cesurum demek cesareti değil, ahmaklığı gösterir. Korku güzeldir. Korkusuz bir hayat düşünsenize. Şu an toplumu huzursuz eden birçok şeyin altında, bu haltı işleyenlerin cesaret zannettikleri korku eksikliği yatmıyor mu?

Batıda yeni bir düşünce yöntemi keşfedildi. Batı bütün zenginliğiyle beraber sinir ilaçlarının en çok tüketildiği yerdir. Hesap makinesi gibi artısını, eksisini hesap eden insanlar, başlarına gelebilecek felaketlerin pençesinde kıvranıp durur oldular.

70'li yılların jenerasyonu bizler çok felaketler yaşadık. Türkiye'nin içinde bulunduğu ekonomik ve siyasi sahadaki çalkantılı durum toplumu, sporda özellikle ve özellikle de futbolda sahalarında yaşanacak sınır ötesi başarılarla gelecek morale bir yerde mahkum hale getirmişti. Bu bir acı giderici, bir teselli kaynağı idi. Kimse olan bitenlere bir mana veremiyor ama günlük yaşantısındaki ağır ekonomik ve siyasi şartları bir nebze olsun, yabancı takımlar karşısında alınacak başarının zevkiyle, unutmak ihtiyacı hissediyordu. Ancak ne gezer? Bu ülke insanımızın çilesi 8-0 gibi mağlubiyetlerle simsiyah bir ıstırap kuyusuna dönüşüyordu.

Başlarken Merhaba... Bu yeni köşemizde her başarının olmazsa olmaz şartlarından motivasyon kavramını işleyeceğiz. Tarihte değişik branşlarda, sıra dışı başarılar elde etmiş kişilerin, yine sıra dışı özellikleri olmalı... Bu özellikleri ön plana çıkarmaya çalışacağız. Öyle ya, rakipleriyle yarışan kişi veya takımların sistemleri, idman programları, taktik anlayışları arasında fark olur da, motivasyon=inanmak gerçeğinde de fark olması gerekmez mi?

Nicolas Anelka bir açıklama yaptı. Dedi ki "Dünya Kupası'ndan sonra Fransa Milli Takımı menajeri bana F.Bahçe'de oynadığın müddetçe milli formayı asla giyemezsin. Türkiye Ligleri Avrupa'da seyredilmiyor. Ben de bu yüzden vitrin yapacağım yer olan İngiltere'yi seçtim."

İçi boşalmış kavramlar hayatın her safhasında karşımıza çıkıyor. Can sıkıyor. Yapılan bir faaliyetin içinin dolu olması gerektiğini düşünüyoruz. Süper Kupa'nın da bir mantığı var.