Âlimlerden uzaklaşanın kalbi kararır

"Kırk gün içinde bir âlim meclisinde bulunmayan bir kimsenin kalbi kararır. Büyük günâh işlemeye başlar. Çünkü ilim kalbe hayat verir... İlimsiz yapılan ibâdetin faydası olmaz!"

Sohbet, bir kere de olsa, beraber bulunmak demektir. Hazânetür-rivâyât kitabında; din âliminin bir saat kadar sohbetinde bulunmanın yediyüz sene ibâdet etmekten daha hayırlı olduğu yazılıdır.

Hazret-i Ali'nin naklettiği hadîs-i şerîfte;
(Kırk gün içinde bir âlim meclisinde bulunmayan bir kimsenin kalbi kararır. Büyük günâh işlemeye başlar. Çünkü ilim kalbe hayat verir. İlimsiz ibâdet olmaz. İlimsiz yapılan ibâdetin faydası olmaz!) buyuruluyor.

Bunun için, Tâbiînin en üstünü olan Veysel Karânî hazretleri, Eshâb-ı kirâmın en aşağısının derecesine yetişememiştir. Hiçbir üstünlük, sohbetin üstünlüğü kadar olamaz. Çünkü sohbete kavuşanların yani Eshâb-ı kirâmın îmânları, sohbetin ve vahyin bereketi sayesinde, görmüş gibi kuvvetli îmân olmuştur. Sonra gelenlerden hiçbirinin îmânı, bu kadar yüksek olmamıştır. Ameller, ibâdetler, îmâna bağlıdır ve yükseklikleri, îmânın yüksekliği gibi olur.

Görülüyor ki, bir mürşid, rehber aramak lâzımdır. Temiz bir Müslümân, evliyâ diri ve kabirde iken, rûhlarından feyiz alır ise de, diri olan evliyâ, bunun yapması lâzım olan vazîfeleri söyler, hatalarını düzeltir. Böylece, feyiz alması kolaylaşır ve çok olur. Ölüler ise bir şey söyleyemez, yol gösteremez, kusûrlarını bildiremez, feyiz alması azalır veya durur. İlhâm ve rüya ile ölüden ders almak da olamaz. Çünkü, ilhâmlara ve rüyalara, vehim, hayâl ve şeytan karışabilir.

Karışmamış olanları da, tevîlli olabilir. Doğruları, eğrilerinden ayırt edilemez. Kazanç kıymetli ise de, zarar da, o derece tehlikelidir. Böyle olmakla beraber, hakîkî âlim bulunmadığı zamanlarda, mürşid geçinen câhillere aldanmayıp, mevtâların rûhlarından feyiz almaya çalışmalıdır. Buna kavuşmak için, Ehl-i sünnet i'tikâdında olmak, İslâmiyete uymak ve hakîkî âlimlerin kitaplarını okumak, okuyanla sohbet etmek şarttır.

Mimşâd ed-Dîneverî hazretleri buyuruyor ki:
"Sâlihlerle sohbet etmek, onlarla beraber bulunmak kalpte iyilik meydana getirir. Bozuk kimselerle sohbet etmek ve onlarla beraber bulunmak kalpte fesat ve kötülük meydana getirir. Hocalarımın huzûruna girdiğim zaman, onları görmenin ve sohbetlerinde bulunmanın bereketini istediğim için, dünya düşüncelerini tamamen unuttum. Çünkü bir kimse, hocasının huzuruna, dünya, mal ve makam düşüncesiyle girerse, onu görmenin ve onunla bulunmanın bereketini bulamaz ve sözlerinden istifâde edemez."

Netice olarak, ilmi ve ameli, İslâmiyet gösterir. İlmin ve amelin rûhu, kökü gibi olan ihlâsı elde etmek için de, Ehl-i sünnet âlimlerinin yolunda, sohbetinde olmak lâzımdır.