Yılmaz Öztuna

Birleşik Amerika'da 8 yıllık çok başarılı Demokrat Parti iktidarından sonra, bu yılın Ocak ayında yeniden yönetime gelen Cumhuriyetçi Parti'nin dış politikası, şekillenmeye başladı. İkinci Cihan Savaşı sonundan bu yana Cumhuriyetçi Parti'nin, Türkiye'ye rakibi Demokrat Parti'den daha yakın durduğu farz edilmiştir. Ancak son 55 yılda ve bütün ABD tarihinde Türkiye'ye en yakın politika izleyen Demokrat Bill Clinton oldu.

Hükûmetin, yeni ekonomi planını açıklaması, çok iyi anlatması, hızla uygulaması, palavradan uzak durması, popülizmden kaçınması, elle tutulur gözle görülür sonuçlara ulaşması bekleniyor. Borsa yükselmeli, ihracat artmalı, taze para gelmeli, kredi notumuz yükselmeli, enflasyon hedefi unutulmamalı, ekonomi canlanmalıdır.

Osmanlı'nın korkunç Balkan Savaşı bozgunundan sonra 1913'te bugünki Arnavutluk devleti oluştu. Bir o kadar Arnavut ise Sırbistan'a, bir küçük grup Yunanistan'a verildi. Savaşta Osmanlı'ya ihanet eden Arnavutlar, büyük hayal kırıklığı yaşadılar. bu kırıklık devam ediyor. Panalbanizm denen bütün Arnavutlar'ı tek devlette toplamak ideali canlıdır.

Cenâb-ı Hak lutfetti, bir bayramı daha geçirdik. Uzun tatil de sona ermek üzere. Önümüzdeki haftaya olumlu gelişmelerle başlayacağımızı ümit ediyoruz.

Özelleştirmenin neresindeyiz? sorusunun cevabı berbat bir yerindeyiz veya hiçbir yerinde değiliz şeklinde olabilir. Türk ekonomisinin düzelmesi için özelleştirme konusunu başa alacağını söyleyen Kemal Derviş, bakalım ne yapacak?

Türkiye, Avrupa Birliği ile ilişkilerine çok dikkat etmeli. Ulusal Program'ı sür'atle uygulamalı. Bir vakit önce üyelik müzakerelerine başlıyabilmeli. Bunun için demokraside ciddi, ama bizdeki değil Batı'daki anlamıyle ciddi yol almak gerekiyor.

Sayın Kemal Derviş'in Türk ekonomisini yönetir pozisyona gelmesi, Birleşik Amerika ile zaten yoğun olan ilişkilerimizi, daha içli dışlı ve etkili hale getirecektir. Daha açık ifadeyle, bir ikili ittifak ki, kimin ağırlıklı bulunduğunu söylemek fuzulidir.

30 yıl önce 12 Martçılar tarafından ekonomimizin başına başbakan yardımcısı sıfatıyla Washington'dan Atilla Karaosmanoğlu getirilmiş, muhteşem Demirel-Özal ekibi darbeye uğramış, saf dışı kalmıştı. Sonuç büyük fiyasko oldu.

Ekonomi krizi, tabiatiyle Avrupa Birliği konusunu gölgeledi. Zira ekonomi, her şeyin başıdır. AB düzeninde de demokrasi derecesinde ön koşuldur. Hükûmetin çok akıllı karar ve davranışları bekleniyor. Alternatifsiz olduğu söylenen koalisyonun son şansıdır. Başarısızlık hâlinde alternatif aranacak, seçimlere dahi gidilebilecektir.

ABD'nin Ankara Büyükelçisi, ekonomik krizden kurtulmak çabamızı yeni bir kurtuluş savaşımız olarak niteledi.

Sosyal ve politik yetersizlikler, ekonomik krizlerin zeminini oluşturur. Osmanlı'nın son yarım yüzyılındaki kaht-ı ricâl denen Devlet adamı yetmezliği, elbette Cumhuriyet dönemine de sıçradı. Bugün kronik safhadadır.

Bataktan hızla çıkmak için hemen, derhal, gün geçirmeden, vakit harcamadan, budala gevezeliklere kapılmadan, çok köklü reformlar gerekiyor. Kriz, ekonomiktir, hattâ sadece finans sektöründe gibidir.

Bir finans krizi ki, Tayvan'dan Brezilya'ya kadar epey gelişmekte olan ülkeyi vurdu. Kriz, reform yetersizliğinden kaynaklandı. Çankaya'da geçen acayip münakaşa vesilesiyle patladı.

Cumhurbaşkanı'nın Millî Güvenlik Kurulu'ndaki mutat dışı konuşmayı niçin yaptığı üzerinde çeşitli senaryolar üretiliyor. Bana göre Cumhurbaşkanı, bir Türkiye Cumhuriyeti tasavvur ediyor ve bu model, ülke gerçekleri ile çelişiyor.

AB ile ilişkilerini geliştirip hızlandıramıyan bir Türkiye, zaten münasebetlerinin hayli iyi ve girift olduğu yarım asırlık müttefiki ABD ile gittikçe yakınlaşacaktır. Bu takdirde, az mübalağa ile söylüyorum, Washington ne önerirse, Ankara kabûl etmek durumunda kalır.

Demokrasilerde devleti seçilmiş politikacılar yürütür. Politikacı; bürokrattan, yargıçtan, askerden, ilim ve san'at erbabından farklı bir şahsiyettir. Evvelki sabah başlayan üzüntü verici kavga, bir politikacı ile bir yargıç karakterinin farklılığından doğdu. Evveliyâtı vardı. Birikti. Hiç ümid edilmez bir platformda patlak verdi.

Millî Güvenlik Kurulu'ndaki kavganın sebebi, devletin yüksek makamlarındaki kişilerin iletişim yoksulluğudur. Biribirleriyle ikili konuşamıyor, tartışamıyorlar. Bunu medya aracılığı ile yaparlarken şimdi Güvenlik Kurulu'na intikal etti.

Ankara, Bağdad bombardımanını kendisine önceden bildirmediği için Washington'a sitemlerini iletti. Şimdi Türk hükûmeti, bombardımanın periyodik şekilde arkasının gelip gelmiyeceğini öğrenmek istiyor.