ROMAN Bizim Sayfa Senaryo Grubu

"Benim hanımımın kılığına bakarak kız vereceklerse hiç vermesinler daha iyi!.."

Necile Hanım düşünceli bir şekilde gözlerinden süzülen yaşları silmişti parmaklarının ucuyla...

Leyla Hanım sinirli bir tavırla omuzlarındaki pahalı kürk etolü koltuğun üzerine bıraktı...

"Allah seni de başımızdan eksik etmesin Cahit Bey. Sen de benim mutluluğum oldun. Sağ ol..."

Necile Hanım şaşırmıştı. Yan gözle kocasına baktı. Cahit Bey’in yüzünde memnun bir ifade vardı...

İpek Hanım saatine baktı: ''Birbirinize iltifat ederken geç kalacaksın Nalân... Akşam yemeğine geç kalma kızım.''

Beyaz cip gerçekten bütün aksesuarlarıyla oldukça göz kamaştırıcıydı. Hakan'ın gözleri kıskançlıkla parladı!

Uzun boylu iki genç dikkatli bakışlarla etrafı süzerek kahveden içeri girdiler. Dip masalardan birine oturdular.

''Olan olmuş kızım, senin suçun yok ki bunda. Bak aslan gibi oğlunu kurtarmışsın. O senin yüzünü güldürecek.''

Hacer oğlunun arkasından kapıyı kapattıktan sonra okuduğu duayı tamamlayana kadar girişte oyalandı.

''Ayol mürüvvet illa evlenmekle mi olur, bak ben de okudum, bilim kadını oldum. Koskoca kürsüdeyim...''

Saat yediyi biraz geçiyordu. Sabahlığını giyip mutfağa doğru yürüdü. Çayı koydu. Sonra salona geçti.

Gençler aynı masada oturup eski günlerden bahsetmeye başladılar. Nalân dikkatle dinliyordu...

"Nalân, hemen hazırlan yemek yiyelim. Bunları sen hareketlendirirsin. Açlıktan öleceğim..."

"Kızını psikolojide okutursan işte sonun bu olur. Bu tespitlerden annenin haberi var mı?"

İpek Hanım kızını en iyi okullarda okutacak, onun için bütün imkânlarını seferber edecekti.

"Yaşar, bir kavgada bıçaklanmış ve kurtulamamış. Polis seninle konuşmak istiyormuş!"

"Çocuğu nüfusa kaydettirmek gerekir. Ben diyorum ki alalım bu çocuğu nüfusumuza..."

"Beni dolandırabileceğini mi sandın sen? Yanılmışsın oğlum, beni kimse kandıramaz."

Hacer, hemşirenin yanına getirdiği yavrusuna sevgiyle baktı. Kolay bir doğum olmuştu...