Tam yola çıkacakken...

"Tam otomobil hareket edecekken 9-10 yaşlarında bir çocuk koşarak bana seslendi...”

 

 

 

İnsanlar yaşadıklarını kendine saklamayıp not almalı, anlatmalı ki diğer insanlar da bunlardan faydalansın. Bu vesileyle ben de bu köşede daha önce gönderdiğim bir hatıramda piknik gezilerimin çoğunluğunda olumsuzluk yaşandığına hem kendimin şahit olduğunu hem haber kaynaklarından bu anlamda bilgi aldığımı ifade etmiştim. Allah bilir ya ben de konu ile ilgili araştırmalar yaptığımı belirtmek isterim.

 

Kır gezilerinde aşırı yenilip içilmesi, israf yapılması, aşırı alışveriş yapılarak kanaatsiz bir görüntü sergilenmesi, fakirlerin ve alamayacak durumda olanların görüp de canı çekmesi veya pişenlerden faydalandırılmaması, yani burnuna güzel kokusu ulaşan insanların faydalandırılmaması ve ikramdan mahrum bırakılmaları dikkatimi çekmiştir.

 

Kır gezilerinde çoğu kez de evdeki yakınların haklarının ihlali söz konusudur. Çok iyi hatırlıyorum. Tarih 2009’du. Evde oturuyordum. Birisi evin önünden seslendi. Camdan baktım. Daha önce piknik ve başka konular için anlaştığım arkadaşım Mahmut ve ailesi, arabasının önünde beni bekliyor. Eşim ve çocuklarıma:

 

“Çabuk hazırlanın, arkadaşım Mahmut ve ailesi gelmiş, pikniğe gidiyoruz” dedim. Piknik, öncesi ve sonrasında olumsuzluklar yaşadığım ve yaşanan olumsuzluklara şahit olduğum için “çabuk hazırlanın” ifadesini kullanmıştım.

 

Acele şekilde piknik için hazırlanıp Mahmut’un arabasının yanına indik. Arabama acele ile piknik için aldığım et, tavuk, karpuz, kavun, üzüm, içecek meşrubat, çay, şeker, çaydanlık, piknik için mangal, kömür, ekmek, helva ne varsa doldurduk.

 

“Haydi! Çabuk arabalara binelim ve gidelim” dedim. Daha önce piknik öncesinde çok sayıda olumsuzluk yaşadığım için kaçarcasına bu iki hüküm içeren cümleyi söyledim. Olumsuzluk ve engel olmadığı için de sevinmiştim. Sevincimi doğru dürüst yaşamamışken ve daha arabanın kapılarını kapatıp hareket etmeden önce 9-10 yaşlarında bir çocuk koşarak bana doğru seslendi: “Hocam, Şaban Amca’nın annesi öldü. Nereye gidiyorsunuz? Sen hocasın, olmaz” dedi. Şaşırmış ve inanamamıştım. Dedim ki:

 

“Sahi mi?”

 

Bu kısa cümle üzerine başka bir çocuk, “doğru olmaz mı, zaten hasta idi” diye devam etti.

 

İyice şaşırmıştım. DEVAMI YARIN