Bereket ve huzur ayı

Hepimiz özellikle çocukluk yıllarımızda yaşadığımız Ramazanları büyük bir özlemle hatırlarız. Hemen hemen her yetişkin "Ah, nerde o eski Ramazanlar" sözünü sık sık teleffuz eder. H. Nusret Zorlutuna da yıllar önce kaleme aldığı "Bereket ve huzur ayı" başlıklı yazısında, eski ramazanların güzelliğini gözler önüne seriyor:
"Ufacık bir çocukken; 'Ramazan geliyor' denilince, evdeki mutlu değişikliği sezer, o telâşlı, heyecanlı havaya kendimi kaptırıverirdim. Evde bir temizlik, bir temizlik... Parlatılan gümüşler, aynalar, camlar, kapı tokmakları. Tekrar tekrar gıcır gıcır silinen tahtalar.
Bir yandan da o kadar sevgi ile saygı ile, özel hazırlıklarla beklenen "Mübarek Ramazan"ı merak ederdim doğrusu. nbsp;
...
Bir iki yıl böyle geçti. Yaşım altıyı bulunca, bir ramazan gecesi birden bire kafamda bir şimşek çaktı sanki; O'na "Bereket ayı, huzur ayı" denmesinin sebeplerini de artık açık seçik anlamıştım. Rahmetli anacığımın, teravih namazından sonra, beni dizlerine oturtarak, o pek tatlı sesiyle yavaş yavaş anlattığı güzel gerçekler bende bu ani uyanıklığı meydana getirmişti. Sevinç içinde:
- Anneciğim bende oruç tutacağım, demiştim.
- Olur yarın tut, ama daha çok küçüksün, bütün ramazan oruç tutamazsın. Cevabını vermişti.
O gece kalkıp büyüklerle beraber sahur yemek pek hoşuma gitmişti. Ertesi gün akşama doğru, orucun o kutsal havasından duyduğum ilk büyük manevi haz, hâlâ bütün kutsallığı ile parıl parıl içimde yaşar.
Yardımlaşmanın mükemmel örneği
Etrafımdaki insanların yüzlerindeki ilahi nuru da o gün ayan beyan görmüşümdür. nbsp;
"Bereket ayı" demişlerdi ona. Evet... Sanki yerden bereket fışkırıyor, gökten bereket yağıyordu.
Ramazan başında arabalar dolusu gelen o çeşit çeşit ramazaniyelik erzak; bütün sene her mevsimin meyvelerinden yapılıp "ince kiler"in bembeyaz keten örtüler serili raflarında ramazan için ayrılan reçeller... Kavanozları içinde altına, zümrüde, yakuta benzettiğim kayısı, incir, vişne, kızılcık, gül reçelleri... Artık biliyordum: Bütün bu bol ve nefis yiyecekler bir evde yenilip tüketilmiyordu. Her konağın, her büyük evin kanatları altında bir iki küçük ev vardı ki, ramazan için hazırlanan erzakın bir kısmı, sessiz, sedasız, gizlice o evlere akıyordu. nbsp;
Ve bu mübarek ayda, her evden bereket, neşe taşıyordu. Hastalar, yaşlılar, yetimleriyle dullar, erkeksiz ya da az gelirli evler aynı gıdalarla doyup besleniyordu. İşte İslam'ın istediği müsavat. Dinimizin bize emrettiği eşitlik, en çok mübarek ayda kendini gösteriyordu. nbsp;
Bayramlıklar da ihmal edilmezdi
Küçük evlerin bayramlıkları da, ramazan ayı içinde büyük evlerde hazırlanır, gizlice bohça bohça yavru evlere gönderilirdi. Bu bohçalar içinde ihtiyar ninelerin baş örtülerinden, küçük torunların çoraplarına, pabuçlarına kadar bütün iç ve dış giyecekler bulunurdu.
O zamanlar memlekette şimdiki gibi yüzlerce hayır cemiyeti, yüzlerce sosyal dernek yoktu. Amma dinimizin beş temel direğinden biri olan "Zekât" müessesesi vardı. Bir de mahalle teşkilatları vardı ki, yardım edenle, yardım edilenin adları, sanları, boy boy resimleri teşhir edilmezdi. Hastalara ilaçları, öğrencilere kitapları defterleri, gelinlik kızlara çeyizleri derhal el altından yetiştirilir, el birliği ile yeni evlere her şeyi tamam, mükemmel bir evceğiz hazırlanıverirdi...
Yitirdiğimiz güzel dini ve milli geleneğimiz arasında bana en çok acı vereni bu gizli mahalle teşkilâtımız olmuştur. Onu kaybetmiş olmanın ıstırabını hala içimde taşırım...
(Halide Nusret Zorlutuna)
İLK TERAVİH NAMAZI COŞKUSU

Mübarek Ramazan ayının başlamasıyla birlikte camiler de doldu taştı. İlk teravih namazı dün kılındı. "Peygamberler şehri" Şanlıurfa Balıklıgöl'deki Dergah Camii de teravih dolayısıyla yüzlerce kişinin akınına uğradı.