Şevvalde tuttuğu orucun hürmetine...

Süfyan-ı Sevri anlatıyor: nbsp;
- Ben Mekke-i Mükerreme'de üç sene oturdum. Mekkelilerden bir kimse her gün Haremî Şerif'e gelir, tavaf eder, namaz kılar ve sonra bana selâm verip giderdi. Ben bu kimse ile tanıştım. Bir gün o kimse beni yanına çağırdı. Bana dedi ki: "Ben öldüğüm vakitte kendi elinle beni yıka, namazımı kıl ve defneyle. O gece de beni terk etmeyip kabrimde gecele. Münkireynin suali anında bana Tevhîd'i telkin et!" nbsp;
Ben o kimsenin istediklerini yapmayı kabul ettim. Bana dediğinin aynını yaptım: Kabrinde geceledim. O gece uyku ile uyanık arasında iken: "Ya Süfyan! Beni korumaya ve senin telkİnine ihtiyaç kalmadı" diye bir ses işittim. nbsp;
O zaman: "Ne sebeple bu lütfa eriştin" diye sordum. nbsp;
Bana cevap olarak: "Rama-zan-ı Şerîf'in orucunu tutup Şevval'den altı gün daha eklemem sebebiyle" dedi. nbsp;
O zaman ben uyandım. Yanımda kimseyi göremedim. Abdest aldım, namaz kıldım, uyudum; böylece üç kere gördüm. Bildim ki bu Rahmânîdir, şeytandan değildir. O zaman da kabrin yanından ayrıldım ve, "Ya Rabbi! Beni ramazanın orucuna ve şevvalden altı gün orucuna muvaffak kıl" diye dua ettim. Allahü teâlâ beni de muvaffak kıldı.