Ebüssüud Efendi "rahmetullahi aleyh" -2-

"Ebüssüud Efendi" çok pahalı bir sarık, Giymişken, biri geldi yanına bir aralık. Düşündü ki; "Şuna bak, satsa şu sarığını, Doyurur parasıyla, çok fukara karnını." O anda, "Ebüssüud Efendi" hazretleri, Anladı o kimsenin kalbinden geçenleri. Sarığını çıkarıp buyurdu; (Git pazara, Şunu sat, parasıyla yemek ver yoksullara.) Adam, derhal giderek o emri etti ifa, Lakin geri dönünce, çok şaşırdı bu defa. Zira kendi sattığı sarığı, yine aynen, Gördü onun başında, şaşırdı buna birden. "Ebüssüud Efendi" o kimseye bakarak, Buyurdu ki; (bu işi, ettin ise çok merak, Git, falanca kimseye sor bu işin sırrını, Söylesin bunun bana, nasıl ulaştığını.) Adam, mahcub bir halde giderek o kimseye, Sual etti: (Bu işin hikmeti nedir?) diye. O dedi; (Bir denizde fırtınaya tutuldum, Boğulmak üzereyken, bir adakta bulundum. Dedim ki; "Kurtulursam eğer bu tehlikeden, Sahile çıkar çıkmaz, ilk iş olarak hemen, Ebüssüud Efendi hazretlerine lâyık, Hediye alacağım, iyisinden bir sarık." Pazarda böylesini üç gündür arıyordum, Lakin ona yakışır sarık bulamıyordum. Aradığım sarığı, bugün buldum nihayet, Götürüp teslim ettim, her işte var bir hikmet.) Büyükler giyseler de, kıymetli elbiseler, Vermezlerdi gönülden zerre kadar bir değer. Bu zat buyuruyor ki; (Hakiki bir Müslüman, Dünya ve ahirette, rahat eder her zaman. Yani İslamiyete tabi olur her işte, Bütün saadetlerin başı da budur işte. Her amelde, İslama edince tam riayet, Bilcümle insanlar da, severler onu gayet. Çünkü o, insanları bırakarak bir yana, Çevirmiştir gönlünü, sadece Allahına. Herkes onu methetse, yahut da sevmese hiç, Duymaz o, bu şeylerden bir üzüntü ve sevinç. Çünkü iyi bilir ki, methetse de bugün halk, Yarın, hiç belli olmaz, söver düşman olarak. Kâmil bir Müslümanda, iki zinet bulunur, Bunlardan biri "Edeb", diğeri "Tevazu"dur. İnsanlar, edeb ile Allah'a yaklaşır hep, Vasıl olamamıştır ona hiçbir bi-edeb. Hem çok "korkmak" gerekir, hem de "ümitli olmak" Ancak böyle mümkündür, ahirette kurtulmak.