Abdullah-ı Dehlevi "kuddise sirruh" -2-

Allah adamlarından alim ve veli bir zat, Bir gün bir müslümana şöyle etti nasihat: (Evladım, kötülerle oturup etme sohbet, İyilerle beraber bulunmağa gayret et. "Güçlü insan" olarak bilirim ki ben şunu, Nefsine hakim olup, yapmaz bir arzusunu. Bir kimse ki nefsini etmemiştir terbiye, Onun hiçbir sözünden fayda gelmez gayriye. Allah'tan çok korkanın şudur ki alameti, Uyku girmez gözüne düşünür "Ahiret"i. Yemek ile içmekten kesilmiştir adeta. "Yürüyen ölü" gibi bulunur bu hayatta. Mahcub ve edeblidir önündedir başı hep, "Ahiret"e maildir "Dünya"yı etmez talep. Bir müslüman, kendine bir şeyi eylese arz, "Peki" der, kabul eder, asla etmez itiraz. Öyle çok sarmıştır ki onu "Allah korkusu" Bu korkuyla gözüne girmez gece uykusu. Rahatını kaçıran bu korkudur tek sebep, "Halim n'olacak?" diye gözyaşları döker hep. Ey henüz genç olanlar, aman dikkat ediniz, Tükenir bir gün elbet sizin de gençliğiniz. Bizim gibi takatten düşmeden henüz daha, Gençliği fırsat bilip, kulluk edin Allah'a. Zira gencin yaptığı ibadetin sevabı, Öyle çok fazladır ki, olmaz haddi hesabı. İhtiyarlık gelince azalır güç ve kuvvet, Fazla sevap alamaz yapsa da çok ibadet.) Derdi ki: (Şu kimsedir ahlakı iyi olan, Etrafında olanlar zarar görmez hiç ondan. Kendini kötü bilip, iyi bilir gayriyi, Hep edebli bulunur, incitmez hiç kimseyi. Çok sıkıntı gelse de insanlardan nefsine, Yüzünü ekşitmeden, göğüs gerer hepsine. Kötülük yapana da, o yine ihsan eder, Zira onun içinde kemlikten yoktur eser. O, hep güleryüzlüdür, suratını asmaz hiç, Onu gören kimseyi kaplar neş'e ve sevinç. Her kişi rahatlıkla girer onun yanına, Zira gelmez bir zarar ondan bir yârânına.) Bir gün de buyurdu ki: (Çok alçaktır bu nefis, Mahlukların içinde yoktur ondan daha pis. Nefsin arzularını terk edenler pak olur, Dünya ve ahirette bulur rahat ve huzur. Kim anlayabilirse dünyanın iç yüzünü, Dert etmez kendisine onun üzüntüsünü. Bu dünyayı anlayan ondan iyi sakınır, Dünyadan sakınan da nefsini iyi tanır.)