Mevlana Halid-i Bağdadi "kuddise sirruh" -4-

Günah korkusu!.. İslam limlerinden çok büyük bir veliydi, Söz ve nasihatleri pek çok faideliydi. O bir gün buyurdu ki: (Çok korkunuz Allah'tan, Sakının, çok sakının her haram ve günahtan. Nitekim evliyadan bir mübarek zat vardı, "Allah korkusu" ile her günahtan kaçardı. Gençliğinde bir "Kadın" geldi bir gün yanına, Konuşup, çirkin bir iş teklif eyledi ona. O bunu işitince, beynine sıçradı kan, Hiç cevap vermeyerek uzaklaştı oradan. Lakin kadın, inada bindirdi bu işini, Bu mübarek "Veli"nin bırakmadı peşini. Yalnız çalıştığını gördü bir gün bağında, Bunu fırsat bilerek, gelip durdu yanında. Lakin O, görür görmez kadının geldiğini, Hemen bağdan dışarı atıverdi kendini. Ve başladı kaçmağa bu kadının şerrinden, Kadın da vazgeçmeyip, koştu Onun peşinden. "Günah korkusu" ile kadından kaçıyorken, Birdenbire bir çukur önüne çıktı hemen. Şöyle bir nazar etti, derindi içerisi, Haram işlemektense, yoktu başka çaresi. O edebsiz kadın da geliyordu ardından, O çukura atlayıp kurtuldu o kadından. O hadiseden sonra, geçti çok uzun yıllar, Yaşı da ilerleyip, oldu hem çok ihtiyar. Gençlikte geçirdiği halleri düşünürken, Bir ara hatırına, "Bu kadın" geldi birden. Duydu bir an nefsinin şöyle söylediğini: "Niçin kabul etmedin onun o teklifini? "Peki" deyip, o çirkin günahı işleseydin, Sonra da pişman olup, istiğfar eyleseydin." Nefsinden bu düşünce gelince kendisine, Pek fazla üzülerek, şöyle dedi nefsine: "Ey günahlarla dolu, habis ve alçak nefis, Senin böyle düşünmen, ne çirkindir, ne de pis. Kırk yıl önce genç iken, böyle düşünmedin de, Şimdi mi düşünürsün bu ihtiyar halinde? Kırk senedir çektiğin mücahede, riyazet, Ne oldu gece gündüz o çalışma, o gayret? Gençken yüz vermedin de, sen o adi kadına, Pişman mı oluyorsun şimdi o yaptığına?" Öyle çok üzüldü ki nefsinin bu sözüne, Günlerce rahat uyku girmez oldu gözüne. Halbuki girmemişti o günaha o zaman, Sırf "Bu düşünce"sine üzülüp oldu pişman. O kadar yükseldi ki, bu pişmanlığı ile, Böyle yükselemezdi hiçbir ibadetiyle.