Ömer bin Abdülaziz "rahmetullahi aleyh" -1-

Emevi halifesi, Mervan'ın torunudur, Altıyüzyetmişdokuz senesinde doğmuştur Yediyüzonyedide halife oldu bizzat, Milletin refahına hizmet etti her saat. Adâletli idi ki her işte öylesine, "İkinci Ömer" demek, layıktı kendisine. İnce ve nazik yüzlü, zarif, güzel sakallı, Ve beyaz tenli olup, sevimliydi ve tatlı. O, Malatya şehrini, o devirde Rumlardan, Yüzbin esir vererek, satın aldı onlardan. O, "hazreti Ömer"in, oğlunun torunudur, Zamanında insanlar, buldular rahat, huzur. Ömer ibnil Hattab'ın torunu olması da, Şu vak'a üzerine olmuştur esasında. Bir gün hazreti Ömer, gezerken gece, birden, Bazı sesler işitti hanelerin birinden. Bir kadın diyordu ki; (Kalk kızım, süte su kat.) Lakin kız, etmiyordu bu işe muvafakat. Diyordu; (Anneciğim, ne olur, yapmayalım, Helâl kazancımıza, bir haram katmayalım. Hem halife emretti, geçen gün bu hususu, Dedi; "Sakın sütlere, ilave etmeyin su") O böyle dediyse de, annesi etti ısrar, Dedi ki; (Öyle ise, karıştır az bir miktar. Mesela hiç olmazsa, ilave et bir ölçek, Gece vakti halife bizi nerden görecek.) Kız dedi; (Anneciğim, görmese de o bizi, Hak teala görüyor, her bir amelimizi. İçimizden geçeni bilmektedir O hatta, Kulluğa yakışır mı bulunmak bir günahta? Rabbimiz değil midir bizi yoktan var eden, Nasıl günah işlenir, O bizi görüyorken?) İşbu konuşmaları "hazreti Ömer" dahi, Evlerinin önünde işitti bizatihi. Kızın bu sözlerini takdir etti begayet, O haneyi belleyip, evine etti avdet. Hiç tereddüt etmeden buyurdu ki oğluna; (Bir saliha kız buldum, alayım onu sana.) Sabah gitti o eve, kapıyı çaldı hemen, Kadın onu görünce, telaşlandı âniden. Zira kapıya gelen "Emir-el mü'minin"di, Acaba teşrifine asıl sebep ne idi? Buyurdu ki; (Ey hatun, Allahın emri ile, Kızını, oğlum için geldim talep etmeğe.) Kadın çok memnun olup, kabul etti gönülden, Kız, hazreti Ömer'e gelin oldu o günden. Hatta "İkinci Ömer" denmekle meşhur olan, "Ömer bin Abdülaziz" zuhur etti bunlardan.