Abdullah-ı Dehlevi "kuddise sirruh" -1-

Halis mümin... "Abdullah-ı Dehlevi" büyük bir evliyadır, Kalplere tesir eden, nasihatleri vardır. Bir gün bazı kimseler bu "Veli"ye gelerek, Sordular: "Halis mü'min nasıl olur?" diyerek. Buyurdu: (O çok korkar Allahü tealadan, Kaçınır titizlikle her günah ve haramdan. "Allah rızası" için yapar o her işini, Ve yalnız O'ndan bekler sevabını, ecrini. İyi amellerini unutur tamamiyle, Günahlarını ise, unutmaz bir an bile. İnsanlardan çekilip, Hakk'a verir gönlünü, Rabbine ibadetle geçirir her gününü. Yer o "Yavan ekmeği", hem de bir huzur ile, Hatta katık aramaz yanında bir "Tuz" bile. Allahü tealanın her bir yasağından da, Kaçınır tam olarak, hiç usanmaz bundan da. Gelirse kendisine bir musibet ve bela, Der ki: "Bana bunları gönderdi Hak teala" Yüzünü ekşitmeden alır ve üzülmez hiç, Hatta ni'met bilerek, ondan duyar bir sevinç. Çok acılar çekse de, asla etmez şikayet, Bilir ki sabredersem, çok olur ecri gayet.) Bir gün de buyurdu ki O genç bir Müslümana: (Rabbimiz aklı selim ve idrak versin sana. Ey oğlum, iyi bil ki bu ömür çok kısadır, Bu da, büyük ganimet ve çok büyük fırsattır. Bu kıymetli zamanı faidesiz şeylere, Harc etmemelidir ki, tükenmesin boş yere. Beş vakit farz namazı, hiç gevşeklik etmeden, Cemaatle kılmalı hiç de geciktirmeden. Tadili erkan ile kılınırsa hem eğer, Hak teala indinde bulur kıymet ve değer. Lezzet almamalıdır nefse tabi olmaktan, Ve çok sakınmalıdır her haram ve günahtan. "Ölüm"ü hatırlayıp, Rabbine dönmelidir, Ahireti düşünüp, tir tir titremelidir. Yani bir Müslümanın bedeni, her a'zası, İslama uymalı ki, budur işin esası. Dünya lezzetlerine aldanmazsa kim eğer, Cennet ni'metlerine kavuşup, rahat eder. Ve her kim, "Ahiret"e verirse fazla önem, Olur iki cihanda çok aziz ve muhterem. Dünyanın aslı harap, seraptır şerbetleri, Ni'metleri zehirli ve sahtedir zevkleri. Ardında koşanlardan kaçar o daha fazla, Öyle ki, onu kimse yakalıyamaz asla. Halbuki her kim ondan yüz çevirir ve kaçar, Bu sefer o onları ardlarından kovalar.)