Abdullah-ı Dehlevi "kuddise sirruh" -5-

Allah adamlarından alim ve veli bir zat, İnsanlar sohbetinden alırdı manevi tat. O bir gün buyurdu ki: (Biz aciz birer kuluz, Rabbimizin emrine itaatle memuruz. Zira yaratıldı ki bu insanlar ve cinler, Yalnız Hak tealaya ibadet eylesinler. Nitekim bir büyük zat buyurmuş ki: "Bir kişi, Bir namaz geçirirse dünyada ne var işi?" Yani hiç üzülmüyor, etmiyorsa hiç tasa, Ölse daha iyidir, namaz kılmamaktansa. Sahabeden biri de geldi bir gün Resule, Arz eyledi: "Mahvoldum dua buyurun" diye. "Ne oldu?" buyurunca, dedi ki: "Kervanımı, Vurup aldı haydutlar, hem de bütün malımı." Onun bu sözlerine karşılık Resulullah, Ona buyurdular ki: "Şükür elhamdülillah, Korktum, diyeceksin ki, "Ben, bir namaz vaktine, Bu gün yetişemedim iftitah tekbirine. Böylece bu tekbirin ecrinden mahrum oldum, Bu yüzden çok üzülüp, diyorsun ki mahvoldum." Bu kıssayı anlatıp buyurdu ki: (Din budur, Mü'min namaz kılarak bulur rahat ve huzur. Alimler buyurur ki: "Namaz vakti geçerken, Üzülmiyen kimsenin, imanı gider hemen. Eğer üzülüyorsa imanı var demektir, Maksat, O'nun emrine ehemmiyet vermektir." Bir insan kul olarak nasıl namaz kılmaz ki? "Nefes almak" gibidir bu dinde namaz sanki.) Bir gün de buyurdu ki: (Çok tövbe etmelidir, Haramlar "Öldürücü zehir" bilinmelidir. Hak teala bizlere çok acıdığı için, Çok şeyi mübah etmiş, vermiştir ruhsat, izin. Ve lakin ruhu hasta, kalbi bozuk olanlar, Mubahlarla doymayıp, harama uzanırlar. İslamın hududunu gözetip ince ince, Buradan dışarıya taşmamalı böylece. Alışkanlık üzere vardır çok namaz kılan, Fakat az, hem pek azdır bu hududu kollayan. Bu kıymetli ömrümüz kusurla, kabahatla, Geçiyor, tükeniyor her gün günah yapmakla. Bunun için "Tövbe"den, istiğfar eylemekten, Kurtulmak mümkün değil, O'na boyun bükmekten. Zira Nur suresinde buyurdu ki Rabbimiz: "Ancak tövbe etmekle kurtulabilirsiniz." Herkese farz-ı ayndır günaha tövbe etmek, Hiç kimse kurtulamaz tövbeden kadın erkek. Nasıl kurtulurlar ki tövbeden bu insanlar, Peygamberler ederdi hepsi tövbe istiğfar.)