Behaeddin-i Buhari "kuddise sirruh" -1-

Evliya-i kiramın en büyüklerindendir, İnsanların kalbine nur salıp, etti tenvir. "Seyyid Emir Külal"in talebesidir bu zat, Kararmış olan kalpler, onunla buldu hayat. "Seyyid" olup, Resulün kerim evladındandır, Dinin yayılmasında, pekçok hizmeti vardır. Binüçyüzonsekizde teşrif eti dünyaya, "Yetmişüç" yaşındayken, göçtü dâr-ı bekaya. Buhara'da bir belde var ki "Kasr-ı ârifan", Kabri, bu yerde olup, nur saçılır oradan. Bu büyük zat, dünyaya gelmişti bu beldede, Hem vefatları dahi, oldu yine bu yerde. O dünyaya gelmeden, duyulmadan hiç adı, Onun geleceğini müjdeledi üstadı. "Hâce Muhammed Bâbâ Semmasi"ydi ki o zat, Ondan saçılıyordu, dünyaya nûr, füyûzat. Ne zaman geçse idi, o, Kasr-ı arifan'dan, Derdi; (Bana, bir koku geliyor ki buradan. Zuhur eder bu yerde, çok büyük bir evliya, Kararmış gönülleri, nuruyla eder ihya.) Gelince başka bir gün, bu bereketli yere, Buyurdu ki; (O koku, fazlalaşmış bu kere. Öyle zannederim ki, o, dünyaya gelmiştir, Büyüyüp yetişince, islama kuvvet verir.) Böyle söylediğinde, hakikaten o veli, Henüz üç gün olmuştu, o dünyaya geleli. Babası, kucağına alarak bu oğlunu, Bu büyük evliyaya götürdü o gün onu. O zat onu görünce, sevinip buldu huzur, Buyurdu; (O dediğim evliya işte budur. Zaten ben, her ne zaman geçseydim bu beldeden, Alırdım kokusunu, bu büyük zatın hemen.) Daha sonra şefkatle bağrına bastı onu, Buyurdu; (Evlatlığa kabul ettik biz bunu.) Sonra Emir Külal'e dedi; (Bu, benim oğlum, Bunun yetişmesini, sana ısmarlıyorum.) Büyüyüp tabi oldu, o da "Emir Külal"e, Ondan feyiz alarak, erişti tam kemale. O, henüz çocuk iken, evliyalığa ait, Alnında, işaretler görünürdü her vakit Annesi anlatır ki; (Bu oğlum Behaeddin, "Keramet" sahibiydi, dört yaşındayken hemin. Evimizde bir inek vardı yavrulayacak, Doğurmasına, daha, bir müddet vardı ancak. Bir gün bana dedi ki, ineği göstererek, "Beyaz başlı bir yavru doğuracak bu inek." Birkaç ay geçmişti ki o günden itibaren, "Beyaz başlı buzağı" doğurdu inek aynen.)