Abdurrahim Tırsî "kuddise sirruh" -1-

Farzlar ve nafileler... Bu zat buyuruyor ki: (İslama hizmet için, Çalışırken, kalbini kırmayın hiç kimsenin. "Kafir"in de kalbini kırmak yoktur bu dinde, Bu, çok fena bir iştir Hak teala indinde. Ve hatta gönül yıkmak, Ka'beyi yetmiş defa, Yıkmanın günahından fazladır kat kat daha. Nazik, kibar olmağa gayret edin her zaman, Kaçının titizlikle kavga, münakaşadan. Zira bunun sebebi "Kibir" ile "Öfke"dir, Bunlar ise insanın asıl felaketidir.) Bir gün de buyurdu ki: (Emr-i maruf sevabı, Öyle çok fazladır ki, yoktur haddi hesabı. Dağ kadar bir altını, sadaka verse insan, Yine azdır bir altın zekatın sevabından. Dağ kadar altın zekat vermenin sevabı da, Hiç kalır emr-i ma'ruf sevabının yanında. Şunu dahi bilin ki, mühim olan kalp, niyet, Zira Allah, kulunun kalbine bakar elbet. İnsanlar zahirini, dışını süslüyorlar, Halbuki Hak teala sadece kalbe bakar. Ne kadar süslese de bir kimse zahirini, Hak teala görüyor onun bozuk halini. Hatta bozuk niyetle yapsa da çok ibadet, Hak teala indinde bulamaz yine rağbet.) Bir gün de buyurdu ki: (Farzın ehemmiyeti, Yanında, nafilenin yok gibidir kıymeti. Bir farz, vakti içinde yapılırsa ihlasla, "Bin sene" nafileden sevaptır daha fazla. İster namaz ve oruç, isterse zikir, fikir, Herhangi bir nafile olsa da, yine birdir. Hatta farz içindeki sünnet veya bir edeb, Gözetilse, bunun da ecri çoktur yine hep. Bir gün hazreti Ömer bir sabah namazını, Cemaatle kılarak gözetti eshabını. Lakin göremeyince birini o saatte, Buyurdu: (Filan kimse yokmudur cemaatte?) Dediler: (Geceleri o ibadet yapar hep, Belki şimdi uykuya dalmıştır, budur sebep.) Buyurdu ki: (Keşki o, gece hep uyusaydı, Ve sabah namazını cemaatle kılsaydı.) Yani islamiyette bir edebi gözetmek, Tenzihi bile olsa, bir mekruhu terk etmek, Bütün nafilelerden daha faidelidir, Tahrimi mekruhları artık düşünmelidir. Evet, farzlar yapılır, haramdan kaçılırsa, Ve bütün mekruhlardan tamam sakınılırsa, O zaman nafileyi yapmak da güzel olur, Eğer böyle olmazsa, hiçbir kıymeti yoktur.)