Abdülkerim Kadirî "kuddise sirruh" -2-

İslam âlimlerinin en büyüklerindendir, O, bir münacatında şöyle söylemektedir: (Ya Rabbi, sana karşı çok isyan ettik, fakat, Af için biz yine de, isteriz senden imdat. Ya Rabbi, mahşer günü hesap için "Mizan"a, Varmağa, bu günahla yüzümüz yoktur sana. Eğer ki af etmezsen bizi ey Allah'ımız, "Cehennem ateşi"ne hiç yoktur takatımız. Ya Rabbi, sen bizleri eyle af ve mağfiret, Zira senin affının sınırı yoktur elbet. Sen bize "Akl-ı selim" ve "Yakin" eyle ihsan, Sana ibadet edip, yapmıyalım hiç isyan. Çıkarıp kalbimizden bu "Dünya sevgisi"ni, Doldur onun yerine kendi muhabbetini. "Ahiret derdi" ile dertlendir bizi esas, Zira bu dert yanında, başka şey dert sayılmaz.) Bir gün de buyurdu ki: (Ey insanlar, bir kişi, Bir "Veli"yi severse, kolay olur her işi. Her emrine "Peki" der, beslerse çok muhabbet, Akar ona sel gibi Ondan "Feyiz" ve "Himmet." Lüzum kalmaz ayrıca yardım istemesine, Zira gelir devamlı, o himmet kendisine. Ne kadar fazla ise Ona teslimiyeti, Çok olur o nisbette, üstadının himmeti.) Sevdiklerinden bir genç var idi ki o zaman, Devam üzre sohbete gelirdi muntazaman. Bir ara "Kötüler"le kurarak arkadaşlık, Bu zatın sohbetine gelemez oldu artık. Bu zat vakıf olunca o haline bu gencin, Hemen bir mektup yazdı, gafletten ikaz için. Buyurdu ki: (Evladım, öğrendiğime göre, Bizlerden uzaklaşıp, yanaştın kötülere. Allah adamlarından ayrı kaldığın için, Çok fena yapıyorsun, şakası yok bu işin. Bu dünya düşkünleri, çok ahmak ve alçaktır, Bugün gözün kapalı, yarın açılacaktır. O günkü açılmanın, faydası olmaz ancak, Çünkü o gün iş işten, çoktan geçmiş olacak. "Kötü arkadaş"larla bulunma ki az daha, Kendini toparlayıp veremezsin Allah'a. Zira buyuruldu ki onlar için ayette: "Onlar ziyan ettiler dünya ve ahirette" Allah'a yakın ise bir "Fakir çöpçü" şayet, Uzak olan "Zengin"den, iyidir kat kat elbet. Gerçi sen, bu sözlere biraz zor inanırsın, Belki de inanmayıp, hayret edip kalırsın. Fakat bir gün gelecek, inanacaksın, ancak, O günkü inanmanın, faydası olmayacak.)