Geredeli Abdullah Efendi "kuddise sirruh" -1-

İslam âlimlerinden bir büyük evliyadır, Kalplere sürur veren nasihatleri vardır. Derdi ki: (Ey insanlar, bilin ve olun agah, Kâinatı, hiç yoktan yarattı elbet Allah. Ve bizim hakkımızda şudur ki O'nun hükmü: "Muhakkak ki her canlı tadacaktır ölümü" Lakin ölmek, yok olmak değildir ey cemaat, Asıl öldükten sonra başlıyor "Sonsuz hayat." Yarattı Hak teala Cennet ve Cehennemi, İnsan ve cinler ile doldurur içlerini. Kimin zerre miktarı kalbinde varsa "İman", Kurtulur kıyamette Cehennem azabından. O gün kafirler ise, güruh güruh, peş peşe, Yüz üstü sürünerek, atılırlar "Ateş"e. Va'd olunan cezayı bulurlar en nihayet, Ve o gün, kafirlere erişmez yardım, medet. Kan gelinceye kadar onlar iki gözünden, Ağlayıp, yaş dökerler küfürleri yüzünden. "Vah halimize" deyip, ederler feryat, figan, Lakin bu feryatların faydası olmaz o an. Kalplerin titrediği çok korkunç yerdir o yer, Geçmez o gün katiyyen bahaneler, özürler. Allah'ın huzurunda o gün bütün ins ve cin, Amel defterleriyle, toplanır hesab için. Cümle nasın başları, korku ile eğilir, Beklerler, haklarında nasıl hüküm verilir? Kim dünyada Rabbine etmişse günah, isyan, Öyle pişman olur ki, anlatamaz hiç lisan. O gün cümle insanlar, korku, endişededir, Anne kaçar evlattan, herkes can derdindedir. Günah ağır basarsa, olur büyük pişmanlık, Lakin olan olmuştur, çaresi yoktur artık. Makam ve mevkilerin o gün olmaz değeri, Görür herkes karşılık, ne ise amelleri.) Bir gün bir sevdiğinin yakını etti vefat, Bunu, bu evliyaya bildirdi gelip o zat. Baş sağlığı dileyip, buyurdular ki ona, O dünyadan ayrılıp kavuştu Allah'ına: (Geride kalanlara, olsa da zor ve çetin, Razı olmaktan başka, çare yok insan için. Zira biz, Rabbimizin kullarıyız çok aciz, O'na boyun bükmekten, başka yok bir çaremiz. Dünyada kalmak için yaratılmadık ki hem, Ecelimiz gelince, ölürüz biz de o dem. Ve ölüm, bir "Köprü"ye benzer ki bu dünyada, Seveni, sevdiğine kavuşturur bir anda. "Ölüm", mü'minler için saadettir, ni'mettir, Ve lakin kafirlere, azab ve felakettir.)