Ebu Bekr Vasıtî "rahmetullahi aleyh"

Bu zat buyuruyor ki: (Vazifeli melekler, Her bir "Günah"ımızı, tek be tek kaydederler. Lakin biz bu günahı, hiç de dert etmiyoruz, Ve kendi kendimizi hesaba çekmiyoruz. Hazreti Ömer Faruk, buyurdu ki: "Her insan, Tartmalı kendisini, gelmeden vakt-i Mizan." Her akşam, kamçı ile vurup o kendisine, "Ne için böyle yaptın?" der idi hep nefsine. Şu kula şaşarım ki, inanıyor "Kader"e, Yine de rızık için düşüyor hep kedere. Şuna da şaşarım ki, "Cehennem vardır" diyor, Yine de fütursuzca her günahı işliyor.) Bir başka sohbetinde buyurdu: (Ey insanlar, Çok hayret eylediğim iki türlü insan var. Birincisi şudur ki, gündüz oruçludur hep, Gece de, sabaha dek yapar daim ibadet. Asla nefsine uyup, işlemez "Günah, isyan", Yine de görürsün ki, "Hüzünlü"dür o insan. Uğraşmasına rağmen hep ahiret işiyle, Yine "Ağlar" görürsün onu hep gözyaşıyle. İkincisi şudur ki, yapmaz ibadetini, Oyun ve eğlenceyle geçirir her vaktini, Korkmadan her günaha dalar da maalesef, Yine de bu haline üzülüp etmez esef. Yaşamasına rağmen İslamın haricinde, Görürsün onu dahi yine "Neş'e" içinde.) Derdi: (İnsan dünyada, "Ahiret yolcusu"dur, Varacağı yer ise, dehşetli, korkuludur. Burada o yer için yapmazsa bir hazırlık, Azaba atılarak, kendine eder yazık. Kim "Haram"dan kaçınıp, yaparsa farzı eğer, Azaplardan kurtulup, ebedi rahat eder.) Bu zata sordular ki: (Efendim, yemek yemek, Allah için olmalı diyorlar, bu ne demek?) Cevaben buyurdu ki: (İnsan yemek yiyince, Vücuduna enerji, kuvvet gelir bir nice. İki yerde kullanır bu kuvveti insan da, Ya "Taat"ta kullanır, veyahut da "İsyan"da. Kim "Hak yol"da harcarsa, işbu enerjisini, Ahiret azabından kurtarır kendisini. Kim de bu kuvvetini, hep "Nefsinin peşi"nde, Harcarsa, azap çeker cehennem ateşinde. Zira en büyük günah, "Allahı unutmak"tır, Gaflet ile yapılan bir işten gelmez hayır. Bir iş, sırf Allah için yapılırsa, bu iştir, Allahı unutarak yapılırsa, bir "Hiç"tir. Kim kurtulmak isterse cehennemden, azaptan, Mutlak sakınmalıdır her "Haram" ve "Günah"tan.)