Ahmet Mekki Efendi "rahmetullahi aleyh"

"Heba etme ömrünü!.." Bu zat buyuruyor ki: (İlim, bir ganimettir, Hiç günah işlememek, hakiki afiyettir.) Dediler: (Hak teala, bir kuldan razı mıdır? Bunu anlamak için bir alamet var mıdır?) Buyurdu ki: (Zevk alır o kişi ibadetten, Nefret edip kaçınır "Günah"lardan da hepten. Hadiste buyuruldu: "Tam hakiki mü'minler, İbadetten zevk alır, günahtan nefret eder." Her sıkıntıya girmek, bir "Günah"a girmektir, Çaresi, pişman olup, istiğfar eylemektir. İki zinet vardır ki, süsler insanları hep, Birisi "Tevazu"dur, diğeri, "Hayâ, edep". Zira kibirlenecek neyin var ki ey insan, Gece gündüz Rabbine edersin "Günah, isyan". Aslın, bir damla "Su"dur, ölürsün bugün, yarın, Sayılmıyacak kadar çoktur hem de günahın. İnsafa gel, adam ol, olsan dahi ağa, bey, "Teneşir tahtası"nda bitecek yarın her şey. Öyleyse büyük küçük, kaçının her "Günah"tan, Zira mü'min odur ki, hayâ eder Allahtan. Rabbimizin gadabı, "Günah"lar içindedir, Lakin belli olmaz ki, acep hangisindedir? Bunun için hepsinden kaçmalı ki Müslüman, Gadab-ı ilahiye düşmesin hiçbir zaman.) Bir gün de talebeye, bu mübarek alim zat, Yine bir sohbetinde buyurdu: (Ey cemaat, Yarın mahşer yerinde, korkusuzluk, emniyyet, İçinde bulunmayı istiyorsanız şayet, Hem dahi cehennemden kurtulabilmek için, Bu günden çaresine bakmalıdır bu işin. Bu ömür sermayesi, "Günah"la geçerse hep, Kul, yarın Sahibine ne cevap verir acep? Ey insanlar bilin ki, işlenen her "Günah"ın, Her biri, cehennemde bir "Ateş" olur yarın. Yapılan her iyilik, hayır ve ibadet de, Bir "Ni'met" olacaktır ebediyyen cennette.) Bir gün de sohbetinde buyurdu: (Ey Müslüman, Merhameti elinden bırakma hiçbir zaman. Resulün ahlakıyla tezyin et ahlakını, Hep onun sünnetine uydur harekatını. "Günah"lardan uzak dur, kork ve titre Rabbinden, Dünya muhabbetini çıkarıp at kalbinden. Eğer islamiyete uymaz ise işlerin, Yarın mahşer gününde, geçmez hiç mazeretin. Kurtulmak istiyorsan cehennemden, ateşten, Uzak dur büyük küçük, "Günah" olan her işten. Aklı olan, "Günah"ta heba etmez ömrünü, "Takva" üzre yaşayıp, düşünür ölümünü.)