Ahmet Mekki Efendi "rahmetullahi aleyh"

Bu zat buyuruyor ki: (İmanın çıkmasından, Allahü tealaya sığınmalıdır insan. Ve sık sık "La ilahe illallah" söyleyerek, İcab eder "İman"ı an be an yenilemek. Günah işler için de; tövbe edip her sefer, Allahü tealaya yalvarmak icab eder. "Ehli sünnet" üzere imanı olmıyanın, Yeri, sonsuz olarak "Cehennem" olur yarın. Eğer inanıyorsak, ne güzel bir ni'mettir, "İman"la ölenlerin yeri "Sonsuz cennet"tir. "İman", Resulullahın, Allahü tealadan, Getirip bildirdiği hükümlere bittamam, Kalp ile inanmak ve dille ikrar etmektir, Yani bu imanını dil ile söylemektir. "İman"ın yeri kalptir, yani kalpte bulunur, İkrara mani varsa, söylememek affolur. Mesela bir müslüman, eğer korkutulursa, Veyahut hasta olur, yahut dilsiz olursa, Yahut söyliyemeden vefat ederse eğer, Dil ile söylemekten affolur bu kimseler. Bildirilen şeylerden inanmazsa birine, İnanmamış sayılır hükümlerin hepsine. Hepsini ayrı ayrı bilmeden, anlamadan, Toptan inandığını demek de Olur "İman" İman hasıl olması için de hem "İslam"ın, "Küfr" saydığı şeylerden kaçmalıdır bihakkın. Mesela bir müslüman, islamın ahkamından, Birini hafif görse, "İman"dan çıkar o an. "Kur'anı kerim" ile, "Peygamber"le, "Melek"le, Haşa alay etmek de "Küfr" olur böylelikle. İbadetler, "İman"dan değilse de esasen, Küfre girer, namazı bile bile terk eden. Farzları, sünnetleri beğenmemek de yine, Küfr olup, böyle yapan düşer küfrün içine. Bazı felsefeciler diyorlar ki: (Dünyada, Var olan şey yok olmaz, var olmaz yok olan da.) Onların bu sözleri, doğrudan çok uzaktır, Zira bu söz, Allahın kudretini inkardır. Çünki cenabı Allah, dünya ve ahireti, Sonsuz kudreti ile hiç "Yok"tan var eyledi. Yine "Yok" edecektir hepsini sonra tekrar, Ve kıyamet gününde, edecektir yine "Var". Bir lahzada var ve yok olması da bir şeyin, Hiç de şaşacak bir şey değildir "Allah" için. Çünki Onun kudreti, azameti sonsuzdur, Aksini söylemek ve inanmak, "Küfür" olur. "İman"ı muhafaza etmek için müslüman, Uyanık ve dikkatli olmalıdır her zaman.