Abdülvehhab-ı Mısrî "rahmetullahi aleyh"

Bu zat buyuruyor ki: (Her şeyden daha evvel, "Doğru iman, itikat" edinmektir mükemmel. Sonra Resulullaha tam tabi olmalıdır, Zira ona uymakla üstünlük kazanılır. Lazım ve zaruridir herkese "İman etmek", Zira bu, Rabbimizin emridir bize tek tek. "İman eden" bir kimse, yapar bütün farzları, Ve terk eder bilcümle haram ve günahları. Resule iman etmek, kime olsa müyesser, Onu, mal ve canından daha çok fazla sever. Onun bu sevgisinin şudur ki işareti, Her mekruhtan kaçınır ve yapar her sünneti. Resulullah her ne ki beyan eylemişlerdir, Beğenip, kalben kabul etmeğe "İman" denir. Onun tek bir sözüne bile inanmamağa, Veya doğruluğunda biraz duraksamağa, Yani şüphe etmeğe "Küfür" adı verilir, Böylece inanmıyan kimseye "Kafir" denir.) Bir gün de buyurdu ki: (Resulullaha uymak, Allahü tealaya itaattır muhakak. Ebedi saadete kavuşmak için, insan, Olması lazım gelir önce "Halis müslüman". "İman etmek" için de, hiçbir formaliteye, Lüzum yok bir imama, bir müftüye gitmeye. Der ki: "Ben iman ettim Allahü tealaya, Ve inandım resulü Muhammed Mustafa'ya. Onun Hak tealadan bize tebliğ ettiği, Şeylere de inandım, hepsi doğru ve iyi. Allah ve resulünün dostlarını severim, Düşmanlarını ise, sevmez, nefret ederim." "Şehadet"in manası, kısaca işte budur, Her kim böyle söylerse, o "Müslüman" olmuştur. Bundan sonra en mühim şey şudur ki, en önce, "Doğru iman, itikat" edinmektir güzelce. "Ehli sünnet" denilen islam alimlerinin, Kitaplarından bunu öğrenmelidir ilkin. Onlar anlar Kur'an'dan, murad-ı ilahiyi, Ve onlar hadislerden anlar doğru bilgiyi. Yıllarca, gece gündüz, çalışıp didinerek, İstirahatlerini bile feda ederek, "İslam"ı bize kadar onlar ulaştırdılar, Versin Allah onlara en iyi karşılıklar. "İman" ve "İtikad"ı sağlam ettikten sonra, Emir ve yasaklara uymağa gelir sıra. İlim ve işten sonra, lazımdır bir de "İhlas", Azaptan kurtulmak da bununla olur esas. "İhlas", temiz etmek ve pislikten arınmaktır, Yani her yaptığını "Allah için" yapmaktır.