Abdülaziz Dîrînî "rahmetullahi aleyh"

Bu zat buyuruyor ki: (Tasavvufa girmekten, Maksat, "Gerçek iman"a kavuşmaktır esasen. Ve hiç kıymet vermeyip bu geçici dünyaya, Tam "Kul olmak" içindir Allahü tealaya. Bu yolun nihayeti, "Kulluk makamı"dır ki, Burada nasib olur tam "İslam-ı hakiki". Nefisten hasıl olan gevşeklik, onda olmaz, Çünki nefs, kazanmıştır artık "İman" ve "İhlas". İnsanlar uykudadır, ölünce uyanırlar, Lakin o uyanmanın faydası olmaz zinhar.) Bir gün de buyurdu ki: (Saadete kavuşmak, "Doğru iman" etmekle müyesser olur ancak. "İman" ve "İtikad"ı doğru yaptıktan sonra, Emir ve yasaklara uymağa gelir sıra. Kim ki Resulullaha hakkıyla tabi olmaz, Yarın mahşer gününde, azabtan kurtulamaz. Şu birkaç günlük ömrü, Allahü tealanın, Beğendiği şekilde geçirmeğe bakalım. Bir kimsenin işinden, Rabbi razı olmazsa, Ölmesi hayırlıdır, böyle yaşamaktansa. Uydurmamış olsan da islama her halini, Hak teala görüyor senin her ef'alini. Öyleyse "La ilahe illallah" söyliyerek, Lazımdır sabah akşam imanı tazelemek.) Bir gün de buyurdu ki. (Allahü tealanın, Sevgisine kavuşmak istiyen bir insanın, Önce, "İtikad"ını düzeltmesi lazımdır, Sonra haramdan kaçıp, farzları yapmalıdır.) Nasihat istemişti biri de kendisinden, Buyurdu: (Emin olma "Küfür" tehlikesinden. Nasıl bir kelimeyle "İman" elde edilir, Bir sözle de maazallah o iman gidebilir. "İman"ı tehlikeden korumak için, önce, Küfrü mucip şeyleri öğrenmeli iyice. Zira hangi kapıdan çıktıysa iman eğer, Yine aynı kapıdan geriye avdet eder. Hak teala imanı, bizlere etti ihsan, Cennete, bunun ile gidecek cin ve insan. Peygamber Efendimiz buyurdu ki bu bapta: Mü'minler geçerlerken mahşer günü Sıratta, Cehennem seslenir ki: "Biraz çabuk olunuz, Ki, zira ateşimi söndürüyor nurunuz.") Bir gün de buyurdu ki: (Ahirette kurtulmak, "Doğru iman" ve "Halis amel"le olur ancak. Oğlum, dünyada kalmak zamanı pek kısadır, Çoğu boş yere geçti, kalan ise pek azdır. Gençlikte yaptığımız çirkin, fena fiiller, Tövbe ve gözyaşıyla affedilebilirler.)