Muhammed Hâdimî "rahmetullahi aleyh"

Küfrün çeşitleri Bir insan, ya "Bilmeden" girer küfür içine, Maruz kalır böylece Cehennem ateşine. Veyahut "Bile bile" bazısı küfre girer, Yani inad ederek, islâmı inkâr eder. "Küfr-i inâdî" denir bunun için bu küfre, Buna sebep olarak, "Kibir" gelir ilk kere. Yahut mevkî sahibi olmayı çok sevmektir, Bir de ayıplanmaktan korkmak ve çekinmektir. "Fir'avn" ve avenesi, gayet kibirliydiler, Hattâ kibir yüzünden îmân edemediler. "Mûsâ aleyhisselâm", gösterdi çok mûcize, Ama kibirlerinden inanmadı hiç kimse. "Bizim gibi insana inanmayız" dediler, Kibir ve inad edip, îmâna gelmediler. Halbuki "Fir'avun" da insandı onlar gibi, Ona, "İlâh" diyerek tapındılar her biri. Yine "Herakliyus" da, mahrum kaldı îmândan, Ayrılmak istemedi çünki saltanatından. Nitekim okuyunca Resulün mektubunu, Anladı Onun hak bir "Peygamber" olduğunu. Lâkin "^^İmân edersem, tahtım gider" diyerek, Tercih etti dünyayı, âhirete bilerek. Mahrum olmamak için, dünya saltanatından, "İmân"dan mahrum olup, oldu sonu tam hüsran. Küfr'ün üçüncü nev'i, "Küfr-i hükmî"dir ki hem, Sebeplerini bilmek, çok lâzımdır ve elzem. Bu, öbürlerinden de daha tehlikelidir, Çünki bir kelimeyle, hemen küfre girilir. Yani islâmiyyetin, "Küfr" saydığı sözleri, Söyleyen, yahut yapan "Küfr" dediği işleri, Kalbinde tasdîk olup, "Mü'minim" dese bile, Küfre düşer mâzallah o iş ve sözleriyle. Dînin "Ta'zîm" ettiği bir şeyi, "Tahkîr" etmek, Yani kıymet verdiği bir şeyi kötülemek, Yahut "Tahkîr" ettiği şeyi "Ta'zîm" etmektir, Bu, "Küfr-i hükmî" olup, îmânı kaybetmektir. Allahü tealanın şânına yakışmayan, Bir şeyi söyliyenin, îmânı gider o an. O kimse namaz kılsa, yapsa her ibadeti. Hak teâlâ indinde, olmaz artık kıymeti. Çünki o, "İmân"ını kaybetmiştir bir kere, Asla sevap verilmez, îmânsız kimselere. Ama o, kendisini "Müslüman" sanmaktadır, Beş vakit namazını muntazam kılmaktadır. Hattâ geceleri de, kalkıp etse ibadet, Ağlayıp, gözlerinden yaş dökse uzun müddet, Bunların hiçbirini beğenmez yine Allah, Çünki o, îmânını kaybetmiştir mâzallah.