Muhammed Hâdimî "rahmetullahi aleyh"

Küfr-i hükmî -1- Dînin "Küfür" saydığı sözleri söyliyenin, Yahut küfür sayılan işi icra edenin, Kalbinde tasdîk olup, "İnanıyorum" dese, Yine îmânı gidip, küfre düşer o kimse. Mesela, (Hak teâlâ Arş'tan veya göklerden, Bize bakıyor) demek, küfürdür bu sebepten. Yine, (Filân Müslüman, benim nazarımda bir, Yahûdîden farksızdır) diyen de olur kâfir. Yalan olan bir söze, eğer ki, (Bu doğrudur, Allah dahî biliyor) derse bu, küfür olur. "Melekler"i ve yahut "Kur'ân"ı tahkîr etmek, Küfr olur, hem Kur'ân'ın bir harfini küçültmek. Yine, çalgı çalarak Kur'ân tilâveti de, Asla câiz olmayıp, küfür olur elbette. Hakîkî "Tevrât" ile "İncîl"e inanmamak, Kötülemek de yine, küfür olur muhakkak. Yine, "Peygamberler"i tahkîr etmeğe varan, Söz söyliyenin dahî, îmânı gider o an. Kur'ân'da isimleri geçen Peygamberlerden, Birine inanmamak, küfr olur yine hemen. Çok iyilik yapana, (Peygamberden iyidir) Diyen dahî, mâzallah, îmânını yitirir. Peygamber olduğunu, söylese biri şayet, O ve inananlar da, girerler küfre elbet. Âhirette olacak şeyler ile istihzâ, Yani alay etmek de, küfürdür yine kezâ. Kabir ve kıyamette olacağı bilinen, Azâba, "Akla fenne hiç uygun değil" diyen, Yani aklın ve fennin ardına sığınarak, Bunları inkâr eden, küfre düşer muhakkak. Hak teâlâ Cennette elbet görülecektir, Bunu inkâr eden de, küfre düştü demektir. Yine, (Fen bilgileri, islâmî bilgilerden, Hayırlıdır) diyenin, îmânı gider hemen. Yine, (Namaz kılsam da, hiç kılmasam da birdir), Diyen de küfre girip, imanını yitirir. (Zekât vermem) demek de, alâmeti küfürdür, Bu söz de, söyliyenin îmânını götürür. "Haram"dan olan malı vererek bir fakire, Bundan sevap bekliyen kimse de girer küfre. Haramdan olduğunu bile bile o fakir, Verene hayır dua ederse, olur kâfir. Ve "Meşhur sünnetler"den birini beğenmemek, "Küfr" olur ki, bu gibi hallerden kaçmak gerek.