Hüngür hüngür ağlıyordu

Bilâl-i Habeşi hazretleri, Resulullah'ın vefatından sonra Mekke'ye geldi ve Hasan ve Hüseyin efendilerimizin ısrarı üzerine bir ezan okudu... Cümle Eshap duygulandılar...
Kendi de duygulandı.
Hele "Eşhedü enne Muhammeden Resulullah" derken hüngür hüngür ağlamaya başladı!
Ezana devam edemedi.
Kendini zorladı ve ağlaya ağlaya bitirdi. O gün Eshab, sanki Resulullah'ın bulunduğu günlerden bir gün yaşadılar...
Peygamber Efendimize olan hasret ateşiyle ağlaşarak o günleri yâd ettiler! Bu ezan, Bilâl-i Habeşi hazretlerinin okuduğu son ezan oldu...
Medine'de az kaldı.
Sonra Şam'a döndü.
Ve yolda hastalandı... Evine güçlükle vardı.
Bu hastalıkla ömrünün son günlerini geçirdi.
Son nefeslerini verirken sevinç içinde "Ne güzel, Resulullah'a kavuşacağım" dedi.
"Allah!.." dedi.
Ve vefat etti...
Hazret-i Ebu Bekir, vaktiyle onu kölelikten âzât ettiğinde, Hazret-i Ömer "Seyyidimiz Ebu Bekir, Seyyidimiz Bilâl'i âzât etti" demişti.
Resulullah da;
"Bilâl ne iyi kimsedir... O, müezzinlerin efendisidir" ve "Bilâl, Habeşlilerden ilk Müslümandır" ve "Ey Bilâl! Zengin olarak değil, fakir olarak öl" buyurdular.