O gün Halife, akşam yemeğine bizi davet etmişti. O kimseye “Biz davete gidiyoruz, sen de gelmek ister misin?” dedim. “Hayır, siz bana bir tas bulamaç aşı getirin yeter” dedi.

İçimden;

“Herhâlde bizimle olmak istemiyor” diye düşünüp ısrar etmedim ve istediği yemeği de getirmedim. Ancak o gece rüyamda Peygamber Efendimizi gördüm.

Yanlarına koştum.

Konuşmak istedim.

Ama iltifat etmediler.

Çok üzülüp “Yâ Resulallah! Mübarek yüzünüzü niçin benden çeviriyorsunuz?” dediğimde; “Dostlarımızdan biri senden bulamaç aşı istedi, ama sen vermedin” buyurdular.

Ağlayarak uyandım!

Ve mescide vardım.

O kişi, başı önünde tefekkür ediyordu. Kendisine “Ey efendim! İstediğiniz şeyi şimdi getiriyorum” dedim.

Başını kaldırdı.

Tebessüm etti.

Ve “Peygamberimiz söylemeseydi getirmeyecektin” dedi ve çıkıp gitti.

Sonra ne kadar aradımsa da bulamadım. Kırk yıldır buna üzülüyorum!