"Biz, ahirete davet aldık!"

İstanbul’da yetişen velilerden Abdülehad Nuri hazretleri büyük velilerdendir.

Hâl ehli olup kerametleri anlatılır halk arasında.

Bu zat, Peygamber Efendimizden manevi emir alıp, Midilli’ye gider.

Orada yetmiş kişi vardır.

Hepsi de gayrimüslimdir.

Bu zatı görünce kalpleri değişir, hepsi imânla şereflendiler.

Sonra İstanbul’a döner.

Sultanahmet, Bayezit ve başka büyük câmilerde vaaz edip halkı irşat eder.

Nihayet vefatı yaklaşır.

O da dersleri bırakır,

Kendini ibâdete verir.

Derken hastalanır bir gün.

Hekimler ilâç verirler.

Ama o, hiçbirini kullanmaz.

Sorarlar ki:

“Niçin ilâç almazsınız?”

Buyurur ki:

“Neden efendim?”

Hastalık gittikçe ağırlaşır. Çok geçmeden Rabbine kavuşur.

Gaslini yapan kişi der ki:

Derler ki:

“Ne gördün?”

“Ne tarafa çevirmek istesem kendiliğinden dönüyordu” der.

● ● ●

Bir gün sevdikleri, bu zâta; “Efendim, Allahü teâlânın en çok sevdiği kullar kimlerdir?” diye sordular.

Cevabında;

“Allahü teâlânın en çok razı olduğu kimse, Onun kullarını üzmeyen, yük olmayan, bilâkis onları ferahlandırıp sevindirendir” buyurdu.