"Ey Bâyezid, anneni ziyaret et!"

Silsile-i aliyyeden Bâyezid-i Bistâmî hazretleri, hacca gitti bir sene. Bir ara can kulağına;

“Ey Bâyezid! Anneni ziyaret et” diye bir ses geldi.

Bu îkaz-ı ilâhîyi aldı. Annesinin bulunduğu şehre doğru yola çıktı...

Seher vaktiydi...

O şehre girdi...

Annesinin evi önüne geldiğinde, kadıncağız “Yâ Rabbî! Garip oğlumu muradına kavuştur” diye duâ ediyordu.

O anda çalındı kapısı.

“Kim o?” diye seslendi.

Hazret-i Bâyezid;

“Garip oğlun geldi anneciğim” dedi.

Kadın, sevinçle açtı kapıyı. Ana oğul kucaklaşıp sevinçten bir müddet ağlaştılar.

Kadıncağız, oğluna;

“Çok özlemiştim oğlum, beni sevindirdin. Allah da seni sevindirsin ve ne muradın varsa versin” dedi.

Bu duâ ile çok kazandı.

Derecesi çok yükseldi.

Nitekim kendisi “Bu yolda ne kazandımsa annemin duâsıyla kazandım” buyurmuştur.

● ● ●

Bir sohbetinde, sevdiklerine;

“Kardeşlerim! Ben sizlere, müminin alâmetlerinden birini diyeyim mi?” diye sordu.

Dinleyenler;

“Lütfen söyleyin efendim, çok seviniriz” dediler.

Büyük velî;

“Bir mümin; verdiği zaman sevinen, günah işlediği zaman üzülen kişidir” buyurdu.