Yağmur şiddetli yağıyordu!..

Basra'da yetişip kabr-i şerîfi Bağdat’ta olan Ebû Muhammed El-Basrî hazretleri zamanında, şiddetli yağmur yağdı o havâliye.

Sanki gök delinmişti.

O hızla devam edecek olsa “büyük felâket” olacaktı.

Ne yapsınlar?

Hemen bu zâta koşup;

“Hocam ne yapacağız, yağmur dinmiyor. Bir duâ etseniz de yağmur kesilse” dediler.

Büyük velî;

“Pekâlâ” dedi.

Ve açtı ellerini.

“Yâ Rabbî! Bu yağmuru bize ‘rahmet’ kıl, felâket olmasından sana sığınıyoruz” dedi.

Rabbine yalvardı.

Duâsı yeni bitti.

Yağmurun şiddeti azaldı.

Sonra daha azaldı.

Ve kesildi tamamen.

Böylece insanlar büyük bir felâketten kurtuldular.

● ● ●

Bir gün de;

“Efendim, evliyâ zâtlara karşı nasıl davranmak gerekir?” diye sordular bu büyük velîye.

Cevâbında;

“Evliyâ zâtların büyüklüğünü bilmeli, onları çok sevip saygıda kusur etmemelidir” buyurdu.

Sordular ki:

“O zâtlar, neden bu kadar kıymetlidir efendim?”

Cevâbında;

“Çünkü onlar; Allahü teâlâyı, Allah da onları çok sever. Onlar için kıyâmet gününde korku ve hüzün yoktur!” buyurdu.