"Ben aranızda oldukça..."

Efendimiz aleyhisselâm, “bin dört yüz” mücâhitle birlikte Medîne'den çıktılar.

Hudeybiye'ye geldiler.

Nihâyet suları bitti.

Sâdece Resûlullah Efendimizin ibriğinde bir miktar “su” kalmıştı. Mücâhitler üzüldü!

Telâşa kapıldılar!

Ama haklıydılar.

Zîrâ bırakın içmeyi; abdest almak için “su” lâzımdı bir kere.

Çâresizdiler!..

Efendimize gelip "Biz mahvolduk yâ Resûlallah!" dediler

Efendimiz sordu:

Arz ettiler ki;

"Hiç suyumuz kalmadı, şimdi ne yapacağız?"

Efendimiz;

"Korkmayın; ben aranızda oldukça mahvolmazsınız" buyurdu.

Sonra bir elini uzattı.

Ve parmaklarını açtı.

O anda bir mûcize gerçekleşti.

Şöyle ki;

Resûlullah Efendimizin mübârek parmakları arasından şarıl şarıl sular akmaya başladı...

Aynen “çeşme” gibi.

Eshâba döndüler.

Ve “İşte size su; alın kullanın" buyurdular.

Eshap kalabalıktı...

“Bin dört yüz” kişiydiler.

Hepsi de o sudan içtiler.

Abdestlerini aldılar.

Ve kaplarını doldurdular.

Câbir bin Abdullah “Biz o gün bin dört yüz kişiydik... Lâkin yüz bin kişi olsaydık bile yine kâfî gelirdi” demiştir.