Bir şefkatli nazarı

Evliyânın büyüklerinden Behâeddîn-i Buhârî hazretlerini çok seven bir talebesi şöyle anlatıyor:

“Ben hocamı tanımadan önce dînimi bilmiyor, bu sebeple günahlar içinde yüzüyordum.

Hocamın ismini duydum...

Bir tanıdığım, bana;

‘Behâeddîn-i Buhârî isminde bir velî zât var ki, sohbeti çok faydalı ve tatlı’ dedi.

Ben bu ismi işittim.

Ve görmek istedim.

Zîra âşık olmuştum.

Gayriihtiyârî onun dergâhına doğru çekiliyordum.

Nihâyet dergâha gittim.

Ve huzûrunda oturdum.

Sohbetini dinledim.

Bana, “merhamet nazarıyla” bir kere nazar etti.

O bakışla, kalbimde ne kadar kötü huy varsa, hepsi çıkıp gitti benden. Kalbimi tertemiz bıraktı.”

● ● ●

Behâddîn-i Buhârî hazretlerine bir gün bir genç geldi.

Ve kendisine;

“Efendim duâlarım kabul olmuyor.

Bunun için, ne yapmalıyım acabâ?”

diye suâl etti.

Büyük zât sordu:

Delikanlı;

“Beş vakit muntazam kılamıyorum efendim” dedi.

Büyük velî;

“Duâlarının kabul olmasını istiyorsan, beş vakit namazını, tam ve özenerek kılacaksın. Namazını kılmayan kişinin duâsı ve hiçbir ibâdeti, kabul olmaz” buyurdu.