“Bu işte bir garaz mı var?” diye düşünüyorum!..

Sevgili Feridun Ağabey, İstanbul Silivri Ortaköy Mahallesi'nde bir gayrimenkulümüz bulunuyor. 2011 yılında dayım vefat ettikten sonra, oğlu, o zamanki Ortaköy Belde Belediyesine müracaat ederek, tarla olan araziyi harçları vs. ödeyerek arsaya dönüştürdü. Daha sonra bu arsanın bulunduğu muhit belde belediyesi lağvedilip Silivri ilçesinin bir mahallesi vasfını aldı. 2.5 kat inşaat izni verilmişti. Fakat Silivri Belediyesi bu arsaya dönüştürme işleminin o zamanki belediye tarafından yanlış veya eksik yapıldığını ve bu arsaların 3. derece su havzası planı içinde kaldığını öne sürerek yapı izni vermiyor ve topu İSKİ’ye atıyor. Bu su havzası mevzuu da başlı başına bir muamma; öyle ki arsalarımız Ortaköy Mahallesi'nden Çatalca’ya giden yol üzerinde ve su havzası sınırı bu yol ile bitiyor. Fakat yol kenarında bizim arsalara cep gibi giriyor ve tekrar yola çıkıp devam ediyor. İster istemez “bu işte bir garaz mı var acaba?” diye aklımdan geçirmiyor değilim!.. İSKİ ise Silivri Belediyesinin isterse yapı izni vermesinde bir sıkıntı olmadığını söylüyor. Veya mahkeme yolu ile hatanın düzeltilmesini sağlayabileceğimizi, ya da yeni yapılacak imar planlarında bunların zaten düzeltileceğini fakat bu işlemlerin yıllarca devam edebileceğini de ekliyor. Kanal İstanbul projesi gerçekleştiğinde su havzası diye bir şey zaten kalmıyor; çünkü tam ortasından geçiyor. Bir yazı ile nâzım planların yapılması beklenmeden su havzası ile alakalı bu sıkıntılar pekâlâ giderilemez mi? Kurumların hatası vatandaşa daha ne kadar çıkartılacak? Saygılarımla...

 

 

 

Değerli Abiciğim, ben de köşenize yazma gereği duydum. Geçen gün köşenizde yayınlanan “1 kişi istedi diye 99 kişinin malı nasıl satılır?” yazısına inşallah anlatacaklarım cevap olur.

Annemlerin 8 kardeşli mirasları vardı. Bunların içinde kimileri mülkte oturuyordu. Oturanlar anne ve babalarının vefatında bile o mülkte âdeta keyif sürdüler. “Satalım” dersiniz sattırmazlar; kira gelirleri var vermezler, “siz kira verin” vermezler.

Sonunda annem "izaleyi şüyu" yaptırdı. Seneler süren mahkemeden sonra davayı kazandık ve mülk satıldı. Şimdi 34 kişi toplanıp o mirasçının parasını ödeyecek bu kadar basit. Para isteyen herhangi biri değil mirasçı. Mağdur belki o paraya acil ihtiyacı var. Sonuç olarak kanun mağdurun yanındadır, gereği yapılmıştır. "Doğru tartan kırk sene yanacaktır" demişler büyüklerimiz? Yanlış tartanın vay hâline… Dua eder dua beklerim...

 

 

 

Cerrahide dünya standartlarına ulaşmak için 2002’de kurulan ameliyathane hizmetleri bölümünden mezunuz. Türkiye’de 42 üniversiteden mezun olan ameliyathane hizmetleri öğrencileri “Ameliyathane Teknikeri” unvanını alır. Bu öğrenciler eğitim döneminde cerrahi hastalıklar, ameliyathane teknolojileri, anatomi, fizyoloji, anestezi, mikrobiyoloji, ilkyardım, tıbbi terminoloji, sterilizasyon ve dezenfeksiyon derslerinin yanında genel kültür dersleriyle de desteklenmektedir.

Ama maalesef bizler görev tanımında “cerrahi işlem sırasında hekimin uygun gördüğü durum ve şekilde cerrahi ekibe yardım eder” maddesinden dolayı hastane yönetimlerinin inisiyatifine bırakılmış durumdayız. Görev tanımında “ameliyathane teknikerleri steril olarak ameliyata dahil olur” maddesi olmadığı için bizler özel sektörde de iş bulamayıp mağdur olmaktayız. Sağlık Bakanlığı hastanelerinde düzenlenen bir aylık ameliyathane sertifika programlarına katılan ebe-hemşire, sağlık memuru, toplum sağlığı teknisyeni, çevre sağlığı teknisyeni, laboratuvar teknikerleri bile steril vakaya dâhil olma hakkı kazanırken cerrahlardan ve akademisyenlerden cerrahi eğitim alan ameliyathane teknikerleri steril olarak ameliyata girememekte ve özel hastanelerde iş bulmakta zorlanmaktadır.

Oysaki Sağlık Hizmetleri Genel Müdürlüğü Sağlık İnsan Gücü Planlama Daire Başkanlığı'nın Temmuz 2015 Sayı 1’de yayınladığı, “2023 Sağlık İş Gücü Hedefleri ve Sağlık Eğitimi” adlı bilimsel çalışmanın 2. Sayfasında en çok ihtiyaç duyulan branşın, %71,4 ile Ameliyathane Teknikerliği olduğu görülmektedir.