Trabzonspor nereye!

Fenerbahçe, ligde en kolay maçını oynadı. Çünkü karşısında rakip diye bir şey yoktu. Bir takım, ancak bu kadar kolay teslim olur. Göstermelik bir kaç saman alevi gibi atak, sonra da çok kolay teslimiyet... Tolunay Kafkas'ın da, bu takıma yar olamayacağı bir kez daha anlaşıldı! Kafkas, aklı sıra takımın oyun düzeninde değişiklik yapmış, aslında kendisini kandırmış! Serkan'ın orta sahada, takımın beyni Adrian'ın ileri uçta oynaması, macera aramaktan çok, bir teknik adamın zafiyetidir! İkinci yarıda, Tolunay'ın aklı başına geldi ama atı da alan Üsküdar'ı çoktan geçti! Janko'daki ısrar anlaşılmaz boyutta! Sistem, ortam ona göre değil ama Kafkas'taki Janko tutkusunu anlamak mümkün değil! Orta sahanın kendisine faydası yok, değil ki takıma olsun! Defans yine aynı! Tıpkı elek gibi! Bamba, kendi kalesine attığı golün yanında, ilk geldiği günleri de mumla aratıyor! Fenerbahçe, umduğundan da kolay bir galibiyet elde etti. Ahım şahım bir futbol oynamamasına rağmen, rakibinin zaaflarından çok iyi yararlandı. Sow, yine takımı ateşleyen futbolcuların başında geliyordu. Her ayağına aldığı topta, Trabzonspor defansı adeta titredi! Kuyt çalışkanlığı, Baroni ise fırsatçılığını 90 dakikanın önde gelen isimleriydi. Bülent Yıldırım için çok zor gibi görünen maç belki de hayatının en kolay maçı oldu. Çünkü erken gelen goller, hem maçın tansiyonunu düşürdü, hem de Yıldırım'a kolay düdük çalmasını sağladı.