Nereden çıktı bu Selçuk!

Kim ne derse desin Fatih Terim’e saygı duyuyorum. Neden mi? Bir teknik adamın önemi umutların tükendiği anda inançlarının derinliği, heveslerinin yüksekliği, görüşlerinin genişliği kadardır da ondan.
İşte dün gece Fatih Hoca yanına şansı da alan Samet Aybaba ve Aytaç Kara’nın golü ile öne geçen Bursaspor karşısında maçı kazanmasa da beraberliği yakalayan teknik dehasıyla saygıyı hak ediyor.
Doğrusu, Bursaspor galibiyete hak eden taraftı. Pozisyon üstüne pozisyon üretti. Hangi birini sayayım size Sakho’nun çizgiden çevrilen kafa vuruşunu mu? Aytaç’ın kaçırdığı penaltıyı mı yoksa Tunay’ın harcadığı fırsatları mı?
İnanın, bu satırlardan da anlaşılacağı üzere G.Saray için Şampiyonlar Ligi’ndeki Schalke mücadelesi öncesine denk gelen Bursaspor karşılaşması zihnen, bedenen ve ruhen zor bir maçtı. Diyeceksiniz ki, “Mazeret ararsanız çok bulursunuz.” Doğru ama sahaya çıkan on birden Feghouli, Serdar ve Fernando’nun ilk yarıda fire vermesi Terim’in bütün plânlarını alt üst etti. Kolay değil bu durumu yönetmek ama yönetti.
Terim, Maicon, Eren ve Selçuk ile zorunlu hamleler yaparken oyun formatında 4-2-3-1’den 4-1-4-1’e geçiş yaptı. Kritik Selçuk hamlesi ile amaçlanan; Belhanda’yı orta alanda rahatlatarak Sinan ve Eren’i pozisyona sokacak paslarla beslenmekti. Planlandığı gibi de oldu. G.Saray’ın tempo yükseltip, önde basan arzulu oyunu sonunda Bursaspor’un savunma direncini kırmayı Eren’le başardı.
Gol pasını veren Belhanda beklediğimden iyi oynadı. Ömer Bayram ise çok çalıştı, şut attı, pozisyona girdi, birazcık oyun becerisi ve vuruş ustalığı olsa dün gecenin kahramanı olurdu. Ozan ise hatalarından ders alacağı bir yaşta.

MAÇIN ADAMI: Fatih Terim