Siyah-beyaz dünya

Budama güzeldir, vaktinde yapılırsa. Zira belirsizlik fena olunca “yönetim istifa” diye tempo tutar tribünler, böyle.

Haftalar önce sanki bir tespih koptu da tane tane savruldu, dağıldı koca Beşiktaş… Devasa bir ormanın manasızca seyreltilmesi gibi...
Budama (!) aslında güzeldir şayet doğru zamanda güç kazanmak için yapılırsa. Lakin erken ve yersiz çıkışlar sonrası az daha hedefe giderken hedefsiz kalacaktı, Kartal rotasına kaybetmiş gemi gibi... Ne var ki, herkes birbirine “Bu, Güneş’in batışı mı yoksa yeniden doğuşu mu?” diye sorarken, Âdem Ljajic, oyunu -yediği gole kadar- geride kabul eden ve neredeyse tam takım savunma yapan Aykut Kocaman yönetimindeki Konyaspor’un fiyakasını bozdu.
Bu bölümde maça hem olumlu hem de olumsuz anlamda damgasını vuran adam hiç şüphesiz Burak Yılmaz’dı. Onun, hücum anlamında özellikle oyun kurucu Ljajic ve Lens ile kurduğu pas trafiği muhteşemdi. Nitekim bu muazzam dayanışma kanatlardan Gökhan, Adriano ve Medel’in ateşleyici müdahaleleriyle Beşiktaş’ın golleri bulmasında etkili oldu. Doğrusu Şenol Hoca inandığı on birle garanti sonucu tercih etmişti. Bence doğrusu da buydu. Beşiktaş’ın yarınını düşünecek vakit değildi.
Burak hakkını verelim dün inanılmaz çalıştı ve bir asist bir gol ile öne çıktı.
Fakat Beşiktaş oyunu önde tutmak isterken savunmanın gerisinde büyük boşluklar bırakıyordu. Bu büyük zaafı Fofana affetmedi.
Güneş’in Kagawa hamlesi ‘cuk’ oturdu ve Japon da takımını ipten almayı bildi.
Şenol Güneş mi? “Gitmek mi zor, kalmak mı ikileminde” düne kadar rahat değildi. Zira belirsizlik fena; siyah-beyaz bir dünyada idi şimdi ise çok rahat ve renkli bir maratona hazırlanıyor.
Sahi, bu duruma “Ah be kardeşim, insan sevdiğini bırakmaz!” deyip üzülmeli mi insan yoksa ‘vuslat’ deyip sevinmeli mi, ülke adına?
Galiba cevabı “yönetim istifa” diye tempo tutan tribünler verdi.

MAÇIN ADAMI: Burak Yılmaz