Nuri Bey​: “Bütün insanlar aynı dilde gülümser…”

 

 

 

Bu nasıl ters anlamaktı, Ali'nin aklı almıyordu. Tam bu esnada Nuri Hoca sınıfa girdi.

-Çocuklar bu ne hâl?

-Piyes oynuyoruz öğretmenim.

-Kim vazife verdi?

-Hocam; “Vazife verilmez alınır” diyor bizim bir kitapta.

-Peki Yılmaz. Geçin yerinize anlatacaklarım var.

-Anlat öğretmenim.

-Hele bir yoklama yapalım.

-!!!

Ali, “Rabbim cümlemize de akıl fikir versin” dedi içinden arkasına yaslandı sessizce. Hocasının neler söyleyeceğini pek merak ediyordu ki ilk suali geldi:

-Çocuklar iki köpek bir kemik bulsalar ne yaparlar?

Sınıfta herkes parmak kaldırdı. Yalnız Ali kaldırmamıştı ki Nuri öğretmenin gözünden kaçmadı. Bilhassa ona hitaben sordu:

-Ali, sen bu sualin cevabını bilmiyor musun ki parmak kaldırmadın?

-Hocam…

-Söyle çekinme.

-Artık her şeye önce atılmak istemiyorum.

-Niçin?

-Cevabım bende sır olarak kalsa olur mu efendim?

-Olur. Peki kim cevap verecek? Sen Çağrı.

-Öğretmenim, Kemiği paylaşamazlar hırlaşır sonra da boğuşurlar yani kavga ederler.

-Ayşe.

-Öğretmenim yalnız köpekler değil bütün hayvanlar yiyecek, mekân paylaşımında kavga ediyorlar. Bizim bahçede bir kümesimiz var horozlarımız tavuklarımız da… Her sabah yemlerken birbirlerini feci şekilde hırpalıyorlar.

-Yani hayvanlar hayatta kalabilmek için kaba kuvveti seçiyorlar. Ali arkadaşınızın ilk geldiği günlerde Afrikalı çocukların bir dayanışma örneğinden bahsetmiştim, hatırlayanınız var mı?

Bütün sınıf yine parmak kaldırınca Nuri öğretmen Hasan’ı kaldırdı.

-Hasan sen söyle.

-Hocam, onlar “ubuntu” yapmış, birlikte hedeflerine ulaşmışlardı.

-Buradan şu manayı çıkarabilir miyiz? “Hayvanlar kavga eder, insanlar konuşarak problemlerini çözer ve anlaşır…”

-Biraz ağır olmadı mı öğretmenim?

-Neresi ağır oldu Yılmaz?

-Ne bileyim! Bütün kavga edenleri hayvan yerine koydunuz da…

-Haşa ne haddimize! İnsan eşref-i mahlukattır. Onu Cenab-ı Allah en üstün, en şerefli olarak yaratmıştır. Bu rütbeyi kimse insanların elinden alamaz. Yalnız, hayvanlar gibi kavga etmek de o şerefli mahlukata yakışmaz, onu demiştik evladım. Anlaşıldı mı?

-Anladım öğretmenim! İnsanın kendi değil, davranışları onu hayvan veya melek derecelerine indirebilir, çıkartabilir de.

-Evet… Fazla söze ne hacet. Hazreti Mevlâna der ki; "Üzülme ve kızma hiç kimseye, yaptıklarından dolayı... Aksine teşekkür et ihanet edenlere; Sadâkati öğrettikleri için... Minnet duy yalancılara; doğrunun farkına varmanı sağladıkları için... Mutsuz edenlere duâ et; huzur ve saadeti daha derin hissettirdikleri için... Hayat, bu yüzden daha güzel, siyahla beyazı fark ettirdiği için... Unutmayın çocuklar: “Bütün insanlar aynı dilde gülümser…”

-Öğretmenim kahkahanın Arapçası, Rusçası yok ya!