Namaz kılan bir komutan

“Sen mescidin yerini sorduğunda, ilkin zannettim ki postallarla içine girip yatarsın. Ondan çekindim!..”

 

 

Ben de anlamadım ihtiyarın tepkisini ama dedim ki sesimi kısarak:

“Yahu amca haydi git gözünü seveyim, ben sana bir şey sormadım hadi git” dedim.

Yeter ki amca yanımdan gitsin de namaz kılma mevzuunu diğerleri duymasındı. Kendi kendime “Yani nereden sordum bu amcaya mescidin yerini? Şuna bak beni reklam etti millete” diye hayıflanırken amca gerçekten benim mescitte namaz kılacağıma inanmış ki bu kez kolumu tuttu bırakmıyor:

“Vallah bırakmam, bizim eve gideceğiz orada kılarsın namazını” diye beni çekiştirmeye başladı.

“Yahu amca ne olur sessiz ol. Ben bulurum mescidi, orada hallederim işimi” dediysem de kolumu öyle bir tuttu ki bırakması ne mümkün?

“Vallah bize gideceğiz” diyor başka bir şey demiyordu...

“Gel sana çay da hazırlarım, diğer komutanlar da gelsin” demez mi?

Tabii soğuk da iliklerimize kadar işlemiş. Bizim bölükteki askerler sıcak çayı duyunca bana melul melul bakmaya başladılar, “hadi komutanım gidelim” der gibi.

Neyse ki evi okulun yakınında olduğu için bu samimi amcanın teklifini kabul ettim.

Amcanın evinin önünde geniş bir alan vardı. Hatta içeri girerken kazlarını bizim önümüzden kovaladı “rahat geç” diye.

Evine misafir olduk. Nöbetçi arkadaşlar bırakarak birkaç asker ve asteğmen arkadaşla birlikte.

Onlar çaylarını içedursun ben hemen lavabo abdest alıp rahat bir öğle namazı kılıp dua tespih derken aradan epey bir zaman geçti...

Salona geldim ki, bir de ne göreyim. İhtiyar köylü, ortaya mükellef bir sofra hazırlatmış. Kahvaltılığından çorbasından çeşit çeşit yemeklerinden, hatta o ara bir kaz kesmiş bizim çabucak yememiz için düdüklüde haşlatmıştı. Dindar, saf ve tertemiz Anadolu köylüsü amcamız.

Yemeğimizi yedik çaylarımızı yudumlarken amcamız bana bakıp “bu yaşıma geldim, ilk defa namaz kılan bir komutana rastladım” ona şaşırdım derken ağlıyordu zavallıcık.

“Sen mescidin yerini sorduğunda, ilkin zannettim ki postallarla içine girip yatarsın. Ondan çekindim. Geçmişte böyle birkaç örneği vardı” dedi.

Namaz kılan bir komutan gördüğü için şükrediyordu amcamız.

Şükür ikindi ve akşam namazlarımı da görev yerimize yakın olduğu için amcanın evinde kılıp kazasız sıkıntısız bir şekilde köyden ayrılıp Van’a revan olmuştuk.