Kafası neye bozulmuş?

“Ben rahatsız olduğum sürece yatıramazsın. Bu koltukta ben oturuyorum ve buna izin vermem.”

 

Şehirler arası otobüse bindim, orta taraflarda olan koltuğuma doğru ilerlerken oturacağım koltuğun iki önündeki koltukta oturan 30-35 yaşları arasında iki gencin birbirine atarlı konuştuğunu gördüm. Galiba iki arkadaştılar. Tekli koltuklardan bilet almışlardı ve birbirlerine muhabbet yollu takılıyorlardı:

-Koltuğunu geri yatıramazsın ben rahatsız oluyorum.

-Ben yatırırım.

-Yatıramazsın…

-Varsa sorunun git muavine söyle…

Derken yerime oturduğum anda arkadaki gencin “sen bela mı arıyorsun?” diye sert sözler kullandığını duyunca şaşırdım. Bu bir şaka değildi. İki genç birbirine deyim yerindeyse posta koyuyordu. Öndeki birkaç yaş daha büyüktü, geri döndü ve “Arkadaşım bu koltuğun geri yatma özelliği varsa ben hakkımı kullanırım. Gündüz gece beni ilgilendirmez ve ben koltuğumu yatırırım.”

Öteki de aynı kararlılıkla: “Ben rahatsız olduğum sürece yatıramazsın. Bu koltukta ben oturuyorum ve buna izin vermem.”

Ve başladı tehdit konuşmaları:

“Bak kafamı bozma benim!”

“Bozsam ne olacak?”

“Sus yahu kafa ütüleme akşam akşam!”

“Kafa ütüleyen sensin!”

“Bak iki kafa çakarım kendini aşağıda bulursun!”

“Çak da görelim bakalım!..”

Birinin diğerinden aşağı kalır yanı yoktu… Ama öndeki kişi koltuğunu dik hâle getirmiş durumdaydı. Dayanamadım “Yahu arkadaşlar ben de sizi şaka yapıyorsunuz zannettim” dedim. Arka sıradaki “Ne şakası abi, adam koltuğu burnuma değdiriyor” dedi.

Bu arada arabada iri kıyım biri belirdi. Yaşça da onlardan beş-altı yaş kadar büyük gözüküyordu. Şöyle birkaç saniye ikisini de süzdü. Sonra ikisine birden seslendi:

“Kesin artık bu muhabbeti!..” 

Her ikisi de sustu… Tam o esnada arka sıralardan bir bayan "üfff, yeter be, akşam akşam sizi dinlemek zorunda mıyım?” dedi. Ama gençler muhabbeti kesmişlerdi bile…

Muhabbetin ve yapılan kavganın sebebi neydi. Bir yolcunun koltuğunu geriye yaslaması… Arka sıradakinin kabullenmemesi, öndekinin de "arkadaki rahatsız olduysa koltuğumu düzelteyim" diye düşünmemesi.

Bu nasıl bir gençlik? Bu nasıl bir hodkâmlık, bu nasıl bir tahammülsüzlük ve bir diğeriyle zerrece iletişim kuramamak...