Oğlumun çocukça duası

“Anne dinini yaşamaya çalışıyor, baba ise 'daha vakti var' diyor. Yaşı olmuş 40 hâlâ böyle söylüyor...”

 

Elhamdülillah oğluma çocukluğundan beri kendi imkânlarımla güzel dinimizi öğretmeye çalıştım ve hâlen de çalışıyorum. Tabii ona anlatırken ben de eşim de öğreniyoruz.

Dinî eğitimin ne kadar çok önemli olduğunu anne ve babanın her şeyden önce çocuğa dinini öğretmesi gerektiğini öğrendim… Bunun için de çocuğumuzdan evvel anne babanın bir şeylerin farkına varması gerektiğini öğrendim.

Tabii yıllar geçtikçe oğlum “neden” ve “niçin” diye sormalara başladı? Evde anne namaz kılarken babanın kılmaması dikkatini çekiyordu hâliyle. Babası oğlunu camiye götürmesi gerekirken oğlu babasını camiye götürüyordu.

Geçenlerde bir cuma namazına beraber gittiler. Döndüklerinde oğlum çok üzgündü hatta ağlıyordu:

“Ne oldu oğlum?”

“Anne, babam beni erkenden çıkardı, daha namaz bitmemişti!.." Eşime baktım;

“Hiç durmuyor kıpır kıpır sağa sola bakınıyordu hem namaz bitmişti” dedi.

Tabii babası bilmiyordu cuma namazlarından sonra kılınan 4 rekât zuhr-i ahir namazını...

Evladımı o zamana kadar ne uğraşlarla bu hâle hazırlamıştım. Nihayetinde babası anladı verilen emeğe saygı duymak gerektiğini…

Çocuğun sabun gibi olduğunu çok sıkarsan da çok gevşek bırakırsan da kayıp gideceğini yaşadıkça öğreniyor insan. Ona sadece dinî bilgi vermekle kalmayıp onun bir “çocuk” olarak, “gençlik” olarak dönemleri olduğunu veya olacağını o dönemlerde de biyolojik ruhsal ihtiyaçlarının farklı olacağını hatta evden dışarıda okulda ve sokakta arkadaş çevresi olacağını düşünmek gerekiyor. Çocuğunun onlarla iletişim kurabilecek şekilde sosyal hayattan da kopartılmaması gerektiğini de öğrenmek gerekiyor…

Tabii namazı sevdirmek çok önemli ama sıkboğaz etmeden… Lakin bunu yapabiliyor muyuz? Ne kadar oluyor bilemiyorum. Oğluma hep derdim ki:

“Allah namaz sonrası yapılan duaları kabul eder, duanı da yapıp kalk.”

Bir gün baktım namaz sonrası ellerini açıp dua etti ve ağladı.

“Ne oldu kuzum?”

“Anne ben bugün okulda pantolonumu yırttım gene.”

Önceleri hep kızmıştım. Kıyamadım onu öyle görünce. Sonra dedi ki:

"Hani namaz sonrası edilen dua kabul olunur” diyordun ya, ben de “Allah’ım annem bana pantolonumu yırttığım için kızmasın" diye dua ettim. Kızmadın…

Rabbim bütün evlatlarımıza dinimizi bilen ve yaşayan ama hayattan da kopmayacak şekilde sosyalleşebilen bireyler olmayı nasip eylesin.