Ne yalan söyleyeyim, korktum!..

“Bu olay beni çok etkilemişti. Bu olaydan kısa bir zaman sonra bir gece uykumdan uyandım...”

 

 

Hiç unutmuyorum, daha 14-15 yaşlarımdayken bir arkadaşımdan dinlemiştim. Bana komşusunun ölümünü anlatmıştı. Çok enteresandı. Komşu amca gece uyumak için yatıyor… Ama o gece nasıl oluyorsa içine bir sıkıntı geliyor. Yatakta dön o yana dön bu yana bir türlü uyuyamıyor… “Bari bir duş alayım, kendime geleyim” diyerek kalkıp banyoya gidiyor. Ama banyoda düşüp kalıyor… Orada ruhunu teslim ediyor… Eskiler dermiş “iki gün yatak, üçüncü gün toprak” bir de “rahat döşeğinde ölmek” bu bile büyük nimet sayılırmış.

Arkadaşımın anlattığı bu durum beni çok etkilemişti. İnsanın "bir varmış bir yokmuş..." oluşu, hiç olmadık bir zamanda bile ölümle burun buruna yaşıyor olması ve kaza bela olmadan da ölümün gelebildiğini göstermesi bakımından ibretlik bir durumdu… Ne bileyim beni çok etkilemişti…

Bu olaydan kısa bir zaman sonra bir gece uykumdan uyandım. İçime bir sıkıntı geldi… Ben de dön o yana dön bu yana uyuyamadım. Ve nasıl olduysa hatırıma komşumun anlattığı o amca geldi. Ne yalan söyleyeyim, korktum!.. Ve ister istemez “ben de o amca gibi ölecekmişim” duygusu beynime gelip çöreklendi. Kalp atışlarım hızlandı…

Ben ki daha hayatın baharındaydım… Üstelik dinimi diyanetimi tam olarak yerine getiremiyordum. Doğru düzgün bir ibadetim yoktu. En önemlisi namazımı layıkıyla kılmıyordum. Annem babam, kardeşlerim de namazlarını düzenli kılmıyorlardı. Bazı tanıdıklarımızı namazlarını eda ederken görüyordum. Kendim de namazımı kılmam gerektiğini biliyor ama nedense kılamıyordum...

Sıkıntı ve korkum geçmeyince annemi çağırdım. Durumu anlattım, o an ağladım mı ağlamadım mı tam hatırlamıyorum. İçeriye nasıl seslendiysem, annemle birlikte babam da geldi yanıma. Su getirdiler, içtim. Bir süre sonra rahatlayıp, sakinleştikten sonra anne ve babamın isteğiyle benim yerimde babam yattı. Ben de annemle yattım.

Yatmadan önce "Anne söz bundan sonra hep namazlarımı kılacağım" dedim. Çok şükür biraz sonra sakinlemiştim… Uykuya geçmişim… Bu yaşadıklarımız bütün aileyi etkilemişti. O zamandan beri hepimiz ailece namazlarımızı eda etmeye kılamadıklarımızı da kaza etmeye çalışıyoruz. İnşallah son nefesimize kadar da kılmak nasip olur.