Kalplerdeki sevgiyi öğrendim

“Kıskandığım elbise değildi. Annemin yüreğinde tüm çocuklara bahşettiği sevgiyi kıskandım...”

 

Annem o bakışlar karşısında durur mu? Kalkmış dikiş makinesinin başından, yanına gitmiş.

“Hay Allah, bu elbise de kendisini giyecek bir sahibin yollarını gözlemekten helak oldu. Nasıl üzülüyordu anlatamam kimse onu giymek istemeyecek, diye. Ne dersin, sen bu elbiseyi sevindirmek ister misin?” demiş.

Kızcağız “hayır” diyebilir mi ki? Annem kaptığı gibi elbiseyi, vermiş çocuğa. Ben okuldan dönüyorum. Annemin dükkânından çıkan kızın kollarında elbisemi görünce sanki ayaklarımın altından hayatı çekip aldılar. Kıskandığım elbise değildi. Annemin yüreğinde tüm çocuklara bahşettiği sevgiyi kıskandım.

Gözlerimi öpen dudaklarını, saçlarımı balıksırtı ören parmaklarını, başka çocuklara da uzattığını düşünmek beni o davranışı yapmaya sevk etti galiba…

Annem namaza durmuş belli ki, dükkânın önüne tabure koymuş ama kapı açık. Hiçbir zaman kilitlemezdi kapıyı namaza durunca. O öfkeyle hazır annem de namazdayken elime makası aldım ve dikime hazırladığı kumaşları kesip parça parça ettim. Hızlıca dükkândan çıkıp koşarak uzaklaştım.

Bir süre sonra geri döndüğümde annemin ne tepki vereceğini de merak ederek biraz da korkarak geldiğimde annem tebessümle karşıladı beni:

“Bak sen Allah’ın işine ki ben de kumaşları biri kesse de işim azalsa derken bir melek gelmiş sanırım, kesmiş kumaşları” deyiverdi.

Annem benim tepkime tepkiyle karşılık vermediği gibi kesip parçaladığım kumaşlardan ne yapıp edip makyaj çantası, cüzdan, atlet ve yakalık vb... çıkarmıştı.

Kimine kırk yama modeli verip bez torba bile dikti ve o günden sonra mahallenin yetimlerine hediye edilmek üzere, kışın hırka mont; yazın ise her ay bir elbise dikti...

Annemi üç sene önce Hakk'ın rahmetine ve tabii ki babamın yanına uğurladık. Evlatlarını son defa görsünler diye güç bela ailesine de ulaştık eşimle birlikte.

Benim evliliğimden iki kızım oldu. O giriş katındaki tek odalık dükkâna, diğer odaları da ekledik eşimle. Dükkânı büyüttük. Annemden devraldığım geleceği sürdürmeye devam ettim.

Tam 35 senedir kalbinde ana-baba varlığının boşluğu bulunan evlatlara elbiselerden, eteklerden bazı bazı bez çantalardan yamalar kondurdum. Elimdeki makas, kumaşları parçaladı 35 sene önce ama kalbimi birleştirdi yırtılan yerlerinden Kalplerdeki sevginin herkese yetebildiğini elimdeki makastan öğrendim ve bir de annemden...