“Seni çok seviyorum...”

Annemden "kızım onu iki gün önce kaybettik" cevabını alınca da hıçkırıklara boğulmuş...

 

 

Lösemi hastası olan ağabeyim, kendisine alınan bilgisayarına CD almak için gittiği müzik marketteki kız ile bir kez daha konuşabilmek için ertesi gün yine gitmiş. Elbette istediği olmuş. Kasiyer kız da konuşmuş:

“Aldığınız CD çok harika. Beğeneceğinizi umarım.”

“Teşekkür ederim” diyebilmiş ağabeyim…

CD'yi alıp eve geldiğinde yine hiç açmadan dolaba koyup o gün yaşadıklarını yazmaya başlamış… Ertesi gün tekrar gitmiş müzik markete. Bu kez kasiyer kız kendisine sormuş:

“Ne tür bir müzik dinlemek istiyorsunuz?”

“Kulağıma doğal gelen müzik türlerini” demiş.

“İsmini öğrenebilir miyim?” demiş kız…

“Serdar” demiş ve kekelemiş: “Ya seninki?”

“Özlem.”

“Çok memnun oldum” demiş yüzü kıpkırmızı utançtan…

Ama bu tanışma ağabeyimin yüzünü güldürmeye yetmiş… Eve gelince yine CD'yi açmadan dolabına koyup o gün yaşadıklarını yazmaya başlamış…

Annem ağabeyimdeki bu değişikliği sezmiş elbette. Demiş ki:

“Çok mutlusun yavrum, ben de çok sevindim. Seni bu kadar mutlu eden nedir?"

Ağabeyim soruyu geçiştirmiş. Ama ertesi gün Özlem’e aşkını ilan etmek üzere karar vermiş. “Ne yapsam ne etsem” diye düşünürken genç kıza bir CD'yi söylemiş. Kız gidip raflardan alıp gelene kadar önceden yazdığı notu tezgâha Özlem’in göreceği şekilde bırakmış:

"Seni çok seviyorum. Görüşmek istiyorsan telefon numaram şu..."

Heyecanla oradan uzaklaşmış. Heyecanlı bir bekleyiş başlamış… Aradan birkaç gün geçmiş. Bu notu okumuş Özlem elbette. Ancak arayıp aramamakta o da kararsız kalmış. Çünkü ikisi de aynı şekilde çok çekinmişler… Ne var ki bu defa ağabeyim müzik markete gitmez olmuş… Özlem abla ise her geçen gün onun gelmesini beklemiş… Ve öyle ki aradan geçen günlerde dayanamayıp kendisine verilen nottaki telefon numarasını aramış. Karşısına annem çıkmış…

“Buyur kızım?” demiş üzgün bir sesle… Özlem abla kısaca kendisini tanıtıp onunla görüşmek istediğini belirtmiş. Annemden "kızım onu iki gün önce kaybettik" cevabını alınca da hıçkırıklara boğulmuş.

Ağabeyimden geriye kalan bilgisayardaki notlarını gözyaşları içinde okuyan annemler, o ara sözünü ettiği CD paketlerini görünce açıp bakmışlar… Ne görseler beğenirsiniz:

Ağabeyimin hiç okumadığı o CD’lerden ikincisinde şu not varmış:

"Seni gördüğüm günden beri seviyorum. Eğer benimle görüşmek istiyorsan, numaramı bırakıyorum, Özlem...”