Onları yalnız bırakmayın!

 “Bir öğretmen olarak tekrar sesleniyorum: Çocuklarınızı yalnız bırakmayın!..”

 

 

On dokuz yaşında üniversite öğrencisi olarak ilçemizden büyük şehre otobüsle giderken yanımdaki koltuğa oturan genç ile yaşadığım ibretlik hatırayı anlatmaya bugün de devam ediyorum...

Bir yanım beni her kelimesiyle öven, güzelliğimi dile getiren ve kendine hayran bırakan bu meçhul adamla olmayı, gezip dolaşmayı isterken bir yanım hiç tanımadığın, kim olduğu ne olduğu belli olmayan bir adamla senin buralarda ne işin var diye kendime kızıyordu…

Kararsızlıklar içinde bocalayıp dururken bir yandan da okul ve yurtta olmam gereken ben hiç tanımadığım birisiyle Antalya’da geziyordum…

O sürede enteresan bir şey oldu… Bu şahsın patronu nereden haberi olduysa gelip bizi buldu… Bizi alıp, normalde altı saat süren yolu neredeyse üç dört saatte tamamladı.

Bana bir miktar para verip yurduma bıraktı ve böyle insanlarla arkadaşlık kurmamın ne kadar tehlikeli olduğunu, aileme yalan söylemenin ne kadar kötü olduğunu anlatan nasihatlerde bulundu. O kişiyi de alıp gitti…

Allahü teâlânın izni keremiyle büyüklerimizin bereketiyle beterin beterinden kurtuldum. Bulunduğum yer uçurumun kenarıydı…

Herkes benim kadar şanslı olmayabilir. Şimdi yetişkin bir öğretmen olarak ailelere sesleniyorum: Çocuğunuzu baştan savmak yerine, onun yetişmesi ve eğitimi süresinde gereken hizmetlerini kendinize yük saymak yerine 'yürek ağrıyacağına taban ağrısın' diyerek çocuklarınızı yalnız bırakmayın. Örnek olarak o yurda getirip annem babam beni kendileri yerleştirmeliydi...

Çocuklarınıza sevgi ile birlikte güven kazandırmayı da düşünün. İnsanlara hayır diyebilmesi gerektiğini bu öz güveni mutlaka öğretin, kazandırın.

Hatırladığım kadarıyla yine bu sayfada kendisine emanet edilen öğrenciyi yurduna yerleştirip okul yönetimine teslim eden Nevzat Hüseyin Pekuysal isimli Otobüs firması sahibi hayırseveri minnetle anıyorum. Eğer benim huzurumu çalan bu firma yetkililerinde zerre kadar insaf olsaydı rızam olmadan beni bir karşı cinsin yanına oturtmazlardı. Aileme de minnettarım. Çünkü bu olaylardan sonra derhal yaşadıkları ilçeden düzenlerini bozup benim okuduğum şehre evi naklettiler...

Bu vesileyle bir öğretmen olarak tekrar sesleniyorum: Çocuklarınızı yalnız bırakmayın!..