AİLE-ÖĞÜT

Ticarete hıyanet karışınca, bereket gider.  (Hadîs-i şerîf)

 

 

 

Korkarak yaşanılır mı? Bu vatan için canını vermekten kaçmayan insanlar olduğu sürece bizi kimse yıkamaz.

1000 yıldır Anadolu’da yaşayan Türkler asla yok edilemez.

İslam’a, vatana, ataya bu kadar bağlı başka bir millet de yoktur. Atalarımızdan bize miras kalan bu yurdu kimseye vermeyiz.

İslam dininin en doğru şekliyle yaşandığı bu topraklarda al sancağı indirtmeyeceğiz.

ABD ve AB’nin hırsız milletleri servetlerimize konmak için yüzlerce yıldır bize sürekli tuzaklar kuruyorlar. Ancak bu millet, aklıyla, sağduyusuyla, inancıyla her daim muvaffak olabilmiştir.

Çanakkale’de on binlerce okumuş evladımızı vatan için şehit verdik. Ekonomimiz altüst oldu. Ordumuz tarumar edildi. Ama yine de yok olmadık.

1920’li yıllarda 13 milyonken 2018 yılında 81 milyonluk bir deve dönüştük. Bize yan gözle bakanın gözünü oyabilecek güce eriştik.

Aradan geçen bir asırlık sürede mütefekkirlerin bizlere verdiği vatan sevgisi hissi hiç azalmadı.

İstiklal Marşımızı her okuyuşumuzda vatanımıza olan sevgimiz artar. “Bu ülke için ben ne yapabilirim” diye düşünmeye başlarız.

Söz enerjiye dönüşür mü? Evet dönüşür. Millî Marşımızın her satırı bize azim, cesaret verir. Her satırda coşar, aslımıza döneriz. Millî Marşımızı asırlar boyunca okumaya devam edeceğiz.

Tarih bilgisi olmadan gelecek görülemez. Geçmişte bizlere kimlerin düşmanlık beslediğini öğrenmeden doğru iş birlikleri yapamayız.

ABD ve AB ülkeleri bizim hiçbir zaman iyiliğimizi düşünmemişlerdir. Hepsi de şairin deyimiyle “Tek dişi kalmış canavar” gibidirler.

Hiç şüphe yok ki, milletleri ayakta tutan, sâhip oldukları millî ve manevî değerlerdir. Bu değerler, milletlerin birlik, beraberlik ve toplumsal dayanışma içerisinde yaşamalarını ve millî kimlikleriyle târih sahnesinde de yer almalarını sağlamaktadır. Milletler, söz konusu kıymetleri, değerleri, büyüklerini gelecek nesillere/kuşaklara aktardıkları nisbette/oranda varlıklarını sürdürürler...

 

 

 

 

Ötüken’de, Dedem Korkut öğüdü,

Yurt tutturdu “Edebâli” Söğüt’ü…

“Oğuz’un kanından” babayiğidi

Vatan toprağından süremez kimse!

 

Dünya tarihine basmışız damga,

Osmanlı tokadı atmışız tanka…

Türk’ün ayağına halka-pranga

“Heveslisi çok da” vuramaz kimse!

 

Taptuk ocağında “pişenler” Yunus

Hacı Bektaş derya, Bayram okyanus…

Yesevî mumuna, Mevlânâ fânûs,

Bizdeki esrâra eremez kimse!

 

Burseya Dağı’na çıktı MEHMETÇİK,

Tüneli, kuleyi yıktı MEHMETÇİK,

Gâvûrun canını sıktı MEHMETÇİK…

Kutlu taarruzu kıramaz kimse!

 

Sütü bozuklar var; düşmandan beter!

Kansız “her fırsatta” çukura iter.

İçimizde hâin olmasın, yeter;

Sınırdan -destûrsuz- giremez kimse!

 

“Gölgelerin gücü” kalsın gölgede,

Bin yıldır yaşarız “biz” bu bölgede…

İmzamız var “her tür” resmî belgede,

“Biz istemedikçe” göremez kimse!