Korkaklık

Beşiktaş taraftarının kaleci Runje için ortaya koyduğu tavır adeta maçı özetledi. Taraftarın bir bölümü top Runje'ye gelince protesto ederken diğer bölümü de alkışlamaya çalışıyordu. Protesto edenler, Runje'nin hatalı davranışlarına ve topu oyuna geç sokuşuna kızıyor, diğerleri moral vermeye çalışıyor. Bana göre Runje'ye kızanlar ve onu protesto edenler sonuna kadar haklı. Çünkü Runje, bu maçta korkaklığın ve cesaretsizliğin örneğiydi. Beşiktaş, maç başladığı sırada rakibinden kortuğunu hemen gösterdi. Atılan toplar, asla Beşiktaşlı futbolcular arasında pas oluşturmadı. Rakibin kontrollü hücumunda bütün takım, tedirgin davrandı. Böyle bir futbol olabilir mi? Rakipten çekinen, korkan yüreklerle rakip güçlü olsa dahi karşısında ne yapılabilir? Bu motivasyonla hiçbir şey yapamadı Beşiktaş ve yapamazdı da. Futbol oynamanın en önemli koşullarından birisi, her halde yürekli olmaktan geçiyor. İki takım da 4-4-2 düzeniyle maça başladı. Bu taktik anlayıştaki sonuçlar, orta alan futbolcularının belirlediği bir maç oluyor. Yukarıda anlatmaya çalıştığım gibi Beşiktaş orta alanında başta Mehmet olmak üzere diğerleri asla hücuma kontrollü çıkabilecek bir organizasyon gerçekleştiremediler. Beşiktaş'ın hücum bölgesinde ise bütün takım içinde tek başına yüreği ile oynayan Nobre vardı. O da 6-7 savunma oyuncusunun arasında daima kayboldu gitti. Runje'yi protesto edenler, bir kere daha söylüyorum; tamamen haklıydılar. Bu korkaklıkla hiçbir yere varılamaz. Rakip, taktik anlayışını 90 dakika boyunca bir makina düzeninde sürdürdü. Alan boşaltan bir futbolcunun yerini hemen arkadaşları doldurdu. Pres yapılacağı zaman gereken futbolcular, gerekli noktalarda bir anda bitiveriyorlar. Orta alanın savunmaya katılımı, inanılmaz bir hızla oluşuyor. Yine bu bölgediki futbolcuların hücuma çıkarken yaptıkları oyun organizasyonları sanki çok kolaymış gibi görünüyor. Tottenham, dün akşam Premier Lig'deki oyunlarından birisini belki sergilemedi ama "Ey Beşiktaşlılar, işte futbol böyle oynanır" dedi.