Savaşta marjinal kalmak

Son yazımda, Afganistan'a asker -90 kişilik bir "Bordo Bereliler"- taburunun gönderilmesi kararının kaçınılmaz ve doğru olduğunu belirtmiştim. Ancak, devlet canibinden hâlâ "Bunda risk yok", "Birliğimiz eğitim ve istihbarat amaçlı görev yapacak" gibi yorumlar yapılmasını anlamakta güçlük çektiğimi ima etmiş, kararın doğru, ama açıklama yönteminin hem geç hem de yanlış olduğunu da yazmıştım. Benim evhamımdan mı veya doğru algılama güçlüğümden mi, son bazı gelişmeler bu endişelerimi teyit ediyor ve acaba, asıl bizim kendi çıkarlarımızı ilgilendiren bu konuda, yarım yolla gidiyor ve bu yüzden yedekte, marjinal mi kalıyoruz, diye düşünüyorum. Tabii bilmediğim bazı şeyler varsa o başka!.. Sorularım Bu endişemin veya algılamamın sebepleri, yukarıda değindiğim söylemlerden başka şöyle: 1. Asker gönderme kararımız Amerika'da ve dünya kamuoyunda pek duyulmadı veya hafif geçiştirildi. 2. Bölgeye gelen ABD Dışişleri Bakanı Donald Rumsfeld, bu karardan sonra Ankara'ya gelmek lüzumunu neden duymadı? Ve basın konferasında, övücü sözler söylemek yerine "Bu Türkiye'nin kendi kararıdır" gibilerden kaçamak şekilde cevaplandırmakla yetindi. 3. Koalisyona fiilen katılan diğer ülkelerin devlet başkanları, son olarak da, Fransa Cumhurbaşkanı Jacques Chirac Washington'a gidip Bush'la görüşürken, bizim büyüklerimiz bunu yapmıyorlar. 4. Chirac, Beyaz Saray'da basın bahçesinde Fransa'nın kuvvet göndermeyi düşünmekle kalmayıp, askerlerinin ve denizcilerinin fiilen savaşa katıldığını açıkça belirtiyor. 5. Almanya, İspanya ve İtalya, savaşa biner kişinin üstünde asker göndermek kararını alıyorlar. Yani bizim 90 kişimiz, nitelik bakımından, onların bin kişisine bedel olsa bile, aradaki (görünürdeki) büyük farkta bir garabet var gibi. Bunları bizim hâlâ tereddütlü ve yarım söylemlerimizle ve birliğimizin bölgeye gitmesinin gecikmesi ile yan yana koyunca, olayda şüpheli bir durum olduğu izlenimi ortaya çıkıyor.. 6. Yakında Rusya da göndereceği kuvveti açıklayacak. Ben, bazı diğer katkılarımızın boyutunu bilmediğim için "Daha fazla asker gönderelim" demiyorum ama, gene de kağıt üzerindeki duruma göre, savaşa katkımızın, neticeleri ile marjinal kalıp kalmayacağını soruyorum. Bush'un kararlılığı ABD Başkanı Bush, Birleşmiş Milletler'de yapacağı konuşmada, açıkça teröre karşı koalisyona fiilen katılmayan ülkeleri eleştireceğini ve "Ya bizimlesiniz ya da değilsiniz" diyeceğini açıkladı ve "Hiç kimse yanlış hüküm vermemeli; bu işi bitirene kadar rahat etmeyeceğiz" dedi. Durum o kadar açık. Acaba bizim tereddütlerimiz ve yarım yollu sözlerimiz neden kaynaklanıyor. Hâlâ içerideki tepkilerden mi çekiniyoruz? Yoksa savaşın Irak'a sıçramasından ve hudutlarımıza dayanması ve bizim de bu boyuta fiilen katılmamız gerekeceğinden mi çekiniyoruz? Yoksa kararımızı diğer konularda, mesela para yardımı, Kıbrıs vb. konularda elimizde koz olarak tutulmak istendiğimiz için mi böyle gıdım gıdım hareket ediyoruz? Irak sorunu Irak meselesine gelince: Eğer Irak'ın terör olaylarının ve de şarbon terörünün kaynağı olduğu tespit edilirse, Irak'ın vurulması da, buna katılmamız da hem pratik açıdan hem de asıl çıkarlarımız açısından kaçınılmaz olacak. Pratik bakımdan kaçınılmaz olacak çünkü Irak'la hemhudutuz. Çıkarlarımıza gelince: Irak'ın toprak bütünlüğünün parçalanması, ortaya hem mülteci akınını başlatması hem de bağımsız bir Kürt devletini gündeme getireceği için milli çıkarlarımızla yakından ilgili. Ne var ki bu ihtimalleri acaba bu müdahaleye karşı çıkarak veya bitaraf kalarak mı önleriz? Yoksa aktif rol alırsak, Irak'ın geleceği ve muhtemel bir Kürt devleti konusunda mı söz sahibi ve engelleyici oluruz? Bunları duygusallıktan uzak düşünmemiz gerekecek. .................. Sevgili dostum, Milliyet yazarı Dinçer Güner'in vefatı ve Cumhuriyet gazetesinin "annesi" Berin Nadi hanımefendinin vefatı dolayısıyla yakınlarına başsağlığı dilerim. A.K.