Şakşuka

İlk yarıda "yine" lerle dolu bir G.Saray, ikincisinde ise "yeni"lerle bezenmiş bir Cimbom... İsterseniz gelin, iki yarıyı iki ayrı şekilde değerlendirelim... İlk yarı: Bu oyun Hagi'nin aynı adlı romanından aktarılmıştır... G.Saray "yine" kendine güveni olmayan, çaptan düşmüş, yorgun, solgun ve doygun bir takım... Necati ve Hakan Şükür yine kaçırıyor...Hagi, kendisini defalarca hayal kırıklığına uğratmasına rağmen 10 numara görevini "yine" Volkan'a vermiş... Geçen hafta yaptırdığı akıl dolu (!) penaltıyla maçı kurtaran Orhan, "yine" kafasını kullanıp takımın açılış golünü attı... Geçmiş haftalarda olduğu gibi G.Saray rakibine karşı "yine" bol pozisyonlar verdi, ezik ve süzüktü... Ve "yine" Tomas takım içinde ayrı bir takım görevi yaparak rakibi tek başına durduran adamdı. Bu ağır romanın sonu da Cimbom için "yine" mutlu bitti. İkinci yarı: Sahaya güvenle dizilmiş, dirilmiş, diriplingler yapan, inanılmaz bir G.Saray... Necati ile Hakan Şükür imkansızları atıyor... Sabri ve Conceiçao da Volkan gibi 10 numara... G.Saray aylar sonra bir rakibe karşı bu kadar hırslı, bir o kadar hızlı... İşte, G.Saray'ın iki yüzü... Peki ya G.Birliği? Sahada öyle bir takım yoktu... Nerede o eski "Genç"lik, nerede o agresif, saldıran, boğan, darmadağın eden koşarak vuran Gençler?.. Oğuz Çetin'in futbolcuyken bir lâkabı da "matmazel"di. Şimdi bakıyorum; G.Birliği'ni de "matmazeller" gibi oynatıyor. Ankara takımı bu "çıtkırıldım" haliyle en fazla dün gece yaptığını yapar, daha fazlası imkansız... Aslında neresinden bakarsanız bakın; G.Saray da, G.Birliği de beni doyurmadı. Bir tarafta Hagi, diğer tarafta Oğuz... İki tane "imparator..." Felsefe ikisinde de aynı; "Benim imparatorum, senin imparatorunu döver..." "Yine"lerle, "yeni"lerin birbirine karıştığı bir maçtı vesselam. Şimdi G.Saray için gerçek imtihan F.Bahçe maçı... Eğer G.Saray, o maçta "yeni"leri unutup "yine"leri oynarsa vay haline... "Yine" ve "yeni"den görüşmek üzere...