Atlar ayakta ölür

"İyi insanlar, iyi atlara bindiler, gittiler..." demiş, geleni, gideni, değişimi gören biri. İyi insanlar, hakikaten de gittiler mi, hem de iyi atların sırtında? "Dünya, iyilerle durur" derdi büyüklerimiz. Hâla iyiler var ki dünya duruyor. Duruyor ama nasıl; kan, zulüm, gözyaşı okyanusunda fındık kabuğu gibi sallanarak. Uşak Geleneksel Atlı Spor Klübü Başkanı Veli Eser'in, "Uşak'ta 17 atlı spor kulübünden büyük bölümü, maddi imkânsızlıklar yüzünden kapandı. On yıla kalmaz, Türkiye'de atlı spor kulübü kalmaz. Türklükle, beceriyle, güçle, vefayla, yiğitlikle, mertlikle özdeşleşen cirit yok olmak üzere" feryadını duyar, duyunca da biraz etkilenir gibi olduk. Evet, gibi olduk ne yazık ki? Biz de vicdanımızı, sağ duyumuzu kaybettik, güzelliklerimizin bir bir kaybolmasına, küfre, kana, zulme, seviyesizliğe alıştık. Gibilerle, şöyle bir of, ah çekmekle teselli bulur hale geldik. "Hayır atların alnındadır" buyurulmuş. Ecdadımız, "Yiğit yiğidin yoldaşı/At yiğidin öz kardaşı" diyerek binlerce yıllık tarihi gerçeğimizin, efsanelerimizin, destanlarımızın ve cihan devletleri kuruşumuzun esrarını dile getirmiş. Niçin at? At, hedefe en kısa zamanda gitme demektir. Binlerce yıl, hedefe at sırtında gitmiş, aşılmaz mesafeleri onunla aşmışız. At, cihan hakimiyetini, ebedi güzellikler uğruna, malımızı, canımızı feda edişimizi simgelerdi. Ya şimdi? Şimdi atlar sadece Veliefendi Hipodromunu, bahisleri, parayı hatırlatır oldu. Sarıkamış'ta, Birinci Dünya Savaşı sırasında 120 Türk çocuğunun fedakarlığını anlatan "120" filmi vizyona girdi. Ama ne yazık ki gönüllere giremedi. Koca koca salonlarda bir kaç kişiye oynuyormuş. O, 120 yiğit yavru, bir daha öldüler, bizim vefasızlığımız, vurdum duymazlığımız, aymazlığımız karşısında. Durun, içiniz o kadar kararmasın! Size müjdeli bir haber vereyim! Recep İvedik, izlenme rekorları kırmış. Değerlerimizle alay eden, onlarla dalga geçerek güldürmeyi tercih eden bir İvedik. Böyle bir filmi seyretmek için ivedi davrananlar. İşte cevabı; atların niçin ayakta öldüğünün, cirit kulüplerinin niçin kapandığının, "120" filmine niçin ilgi gösterilmediğinin... Çare? Çare dövünmekte, yuh olsun, ah, oh demekte değil. Çare, çağımızı anlamakta, bu anlayışla, güzelliklerimize sahip çıkmakta, çıkanları çoğaltmakta...